Kerst! Weet je het nog?

'No room in the Inn', geschilderd door Joseph F. Brickley

Het warme licht in een kille nacht: gastvrijheid?
Geen plaats! Vrolijk gelach: "Nee, we zitten vol." 

Feestvreugde, met op een steenworp afstand: Jezus.
Vrede op aarde? God werd mens. Waarom ook alweer?
Mijn Kerst en Gods Kerst: lijkt dat nog een beetje op elkaar?

Wat wil God ons vertellen met Kerst?
Daar gaat Hij. De Vader kijkt Hem na. Niet zoals de vader uit 'de gelijkenis van de verloren zoon'. Nee, de Vader weet heel goed waar Zijn Zoon naar toe gaat. En… Hij weet hoe het af gaat lopen. Maar Hij weet ook hoe diep het dal gaat worden… voor Zijn Zoon en voor Hem Zelf! Hij weet ook voor wie Hij deze weg gaat: voor mensen, die zich niet zo druk maken om Hem. Vijandig zelfs is hun houding. Maar waarom?

Trots kijkt de Vader Zijn Zoon na. Hij heeft gezien, hoe Hij alle heerlijkheid aflegde, die Hij bij Zijn Vader had. Alle heerlijkheid is eraf… Hij gaat mens worden. Gelijk aan hen, die Hij gemaakt heeft. Ze lijken al lang niet meer op Hem. Trots vervult Zijn Vaderhart: wat wordt Hij daar enorm door verheerlijkt, dat Zijn Zoon zó diep wil gaan! Met huiver denkt Hij aan het moment dat komen gaat. Het moment, waar Zijn Zoon ook zo tegenop ziet. Het is in eeuwigheid nog nooit gebeurd: ze zullen van elkaar gescheiden worden! Maar waarom?

Gerechtigheid moet zijn loop hebben. Dat is Hij aan Zijn stand verplicht. Wat niet mogelijk was, maakte de mens, helaas, mogelijk. De Vader moet al Zijn toorn over de zonde kwijt! Op die mensen? Dat had Zijn tegenstander wel gewild. Maar zover hoeft het niet te komen. Want… kijk, daar gaat Zijn Zoon. Die laat Zich geboren worden… Die laat Zich kennen, zodat mensen Zijn Vader weer zullen kennen… Die laat Zich verbrijzelen onder de toorn van Zijn Vader, zodat mensen Zijn Vader weer onder ogen kunnen komen. Maar waarom?

Hij had het niet hoeven doen. Dan bleef Zijn Vader Koning, weliswaar zonder onderdanen. Maar dat wilde de Zoon niet. Het zou tot oneer van Zijn Vader zijn. Dat nooit! Dan nog liever deze weg. Aan de straf viel niet te tornen… maar over wíe de prijs gaat betalen viel te onderhandelen; een eeuwigheid terug! Daar gaat Hij nu. De Vader kijkt Hem na. De Vader weet heel goed hoe zwaar de prijs is die Hem gaat worden betaald. Maar Hij heeft het er dubbel en dwars voor over. Maar waarom?

Ik weet het antwoord op die vraag niet. Daar moet je God voor zijn. Wel weet ik dat ik niet half kan bevatten hoe vol liefde de Vader moet zijn: dat Hij Zijn enigst Kind wilde afstaan, om mij thuis te kunnen halen! Dat Hij mij weer wil laten zijn, zoals Hij me bedoelde, toen Hij de schepping maakte. Misschien dat ik het hierna zal begrijpen. Want hoe meer ik Hem leer kennen, hoe meer ik leer zien dat Hij zo anders is dan ik! Wat een prijs! Wat een Kerstkind! Wat een Vader! Daarom!

Ik zou wel heel ondankbaar zijn, als ik op zo'n grote zaligheid geen acht zou slaan! Daar kan geen kerstgroen of kaarslicht tegenop. Kerst is niet zozeer sfeer en gezelligheid, maar vooral een wonder. Een boodschap en de eerste stap op weg naar Vrede met God… Het kan er weer van komen, want kijk: daar gaat de Zoon! De Vader kijkt Hem na. Tot over 33 jaar… "Heden verkondig ik u grote blijdschap… dat de Zaligmaker is geboren!"