"Jezus dan kwam zes dagen voor het pascha te Bethanië, daar Lazarus was, die gestorven was geweest, welken Hij opgewekt had uit de doden."
Johannes 12 : 1
Wie de Kanttekeningen goed leest zal zien dat Jezus de Sedermaaltijd op het juiste moment vierde. De Joden wilde geen extra dag als rustdag inleveren vanwege hun inkomsten, maar Jezus hield Zich aan de wet van Mozes, en dus die van Zijn Vader. Als hier dus over zes dagen wordt gesproken, bevinden we ons slecht vier dagen verwijderd van Jezus' paasmaaltijd waarin Hij het Heilig Avondmaal instelde.
Opnieuw is Hij in Bethanië. In het huis van Simon de melaatse; naar men beweert de echtgenoot van Martha. De opwekking van Lazarus was dus al het tweede wonder in deze familie; immers Simon was – zo niet door Jezus, dan toch door Zijn Vader – eerder al gered van de dood en hersteld van melaatsheid. Met het noemen van Lazarus, haakt Johannes dit hoofdstuk aan het vorige.
Wonderen staan niet op zichzelf. De maaltijd waarvoor Jezus hier is uitgenodigd, moet er een van dankbaarheid jegens Hem zijn geweest.
In het vervolg van deze geschiedenis zal blijken dat de opwekking van Lazarus nog een vervelend staartje krijgt. Vandaar dat we dus nog even doorlezen in hoofdstuk 12.
Waar Jezus in het vorige hoofdstuk door Zijn Vader als Gods Zoon en de grote Profeet werd afgebeeld – opdat we ziende zouden geloven – daar wordt Hij in dit hoofdstuk gezalfd en geëerd als Koning. Om tenslotte ook als Priester te gaan offeren voor Zijn volk.
Die zalving gaat in dit gedeelte iets heel bijzonders worden! Daar komen we nog breder op terug.
Wat voor vandaag belangrijk is, is dat de dagtekst laat zien dat Jezus niet op de vlucht was. Hij keert terug naar Bethanië, want nú is het Zijn tijd. Niet naar het veiliger Bethabara, maar naar het veel gevaarlijker Bethanië waar Hij Lazarus had opgewekt. En ruim van tevoren: zes dagen voor het Pascha. Immers, Hij kiest het moment van Zijn gevangenschap en Hij volgt het programma van Zijn Vader. Niets loopt Hem uit de hand. Tot in de details houdt Hij de regie in handen. Rustig houdt Hij de maaltijd bij Zijn vrienden. Rust. Ook al bruist het op dit moment in het Sanhedrin en gonst het van de geruchten en spanningen in Jeruzalem.
Hoe veilig is onze toekomst in de handen van zó'n Zaligmaker, vind je ook niet? Als alle haren op je hoofd geteld zijn en Hij de macht heeft de geschiedenis precies zo te buigen dat de dingen gaan volgens Zíjn plan, zou Hij jouw leven van elke dag dan niet besturen?
Laat Hem besturen, waken: ’t is wijsheid, wat Hij doet,zo zal Hij alles maken, dat g' u verwond’ren moet,als Hij die alle macht heeft, met wonderbaar beleidgeheel het werk volbracht heeft, waarom gij thans nog schreit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten