Wat moet je doen?

"De overpriesters dan en de Farizeën vergaderden den raad, en zeiden: Wat zullen wij doen?"
Johannes 11 : 47

Op de eerste Pinksterdag staan ze daar voor Petrus en de andere apostelen: "Wat zullen wij doen, mannenbroeders?" De menigte was verslagen in het hart geworden. Waardoor? Door de tekenen en wonderen die Jezus had gedaan onder hen? Door Zijn vele preken en gelijkenissen? Nou, indirect zou je dat wel kunnen zeggen. Toch was het de 'donderpreek' van Petrus, die eindigde in de woorden: "Dezen Jezus, Dien gij gekruist hebt". Het was ingeslagen als een bom! Verslagen in het hart! Ik mag wel zeggen: radeloos. Ze vroegen inderdaad om raad: "Wat zullen wij doen…"

Dat de joodse leidslieden dit zich afvragen heeft natuurlijk een totaal tegengestelde oorzaak. Hier is iets onloochenbaars geschiedt, maar ze verharden zich. Ze lossen het op, redden hun gezicht, door een plan op te stellen.
Natuurlijk riep Jezus op om een goed plan te maken. We moeten eerst de kosten berekenen, voordat we een toren bouwen. Want wat, als die toren maar half af komt, zoals bij de toren van Babel? Het volgen van Jezus dient goed overdacht te geschieden. Maar dit plan, van de Joodse Raad, is er eentje van het niveau stratego.

Het is niet de eerste keer dat ze over Jezus vergaderen en al helemaal niet de laatste keer. Zelfs toen Jezus al was opgevaren naar de hemel en Petrus en Johannes werden vastgehouden door de Joodse Raad, werd er druk vergaderd over die Jezus van Nazareth! "En hun geboden hebbende uit te gaan buiten den raad, overlegden zij met elkander, zeggende: Wat zullen wij dezen mensen doen? Want dat er een bekend teken door hen geschied is, is openbaar aan allen, die te Jeruzalem wonen, en wij kunnen het niet loochenen. Maar opdat het niet meer en meer onder het volk verspreid worde, laat ons hen scherpelijk dreigen, dat zij niet meer tot enig mens in dezen Naam spreken." (Hand. 4 : 15-17).

Ook hier kon men een wonder niet loochenen. Het feit lag er, maar… het is maar net hoe je dat feit omschrijft, vormgeeft, vertelt en duidt. De satan is listig! Hij vertelt niet altijd onwaarheden; vaak gebruikt hij ware woorden. Maar let dan ook op de toon, de intentie en de volgorde waarin hij het je te binnen brengt of door anderen laat vertellen. 

Satans strategie is niet altijd grove verwoesting. Vooral binnen de kerk is het zijn strategie om een plan op te stellen hóe de informatie – die niet te loochenen is – wordt geduidt. Wat moet je ervan denken? Nou, satan weet daar wel raad mee.

Waren het de omstanders, eerder in het verhaal, die met hun lezing van de werkelijkheid, de waarheid misvormden. Nu gaat de satan de Joodse Raad gebruiken. En dat zal later nog een keer gebeuren. Als de romeinse soldaten bij het graf van de Heere Jezus gevlucht zijn, wordt er ook raad gehouden. De soldaten moet (met een flinke som geld geholpen) een aangepaste lezing van het verhaal uit de hof van Jozef van Arimathea geven. En… die versie van het verhaal is tot op de huidige dag in omloop. Omdat het zo'n geloofwaardig verhaal was? Nee, om dat satan langer leeft dan de sterkste leugen. Hij hernieuwt te leugens en zal tot aan de Jongste Dag de waarheid verminken.

Wees gewaarschuwd en vraag jezelf, in het gebed voor Gods aangezicht, telkens weer af: "Heere, wat zal ik doen? Wat zal ik doen, opdat ik Uw Naam recht doe, Uw eer verhoog, Uw Vaderlijke zorg erken en U met een verlangend hart verwacht, met al Uw kinderen op aarde!"