Hoor jij Jezus' roepstem?

"En als Hij dit gezegd had, riep Hij met grote stemme: Lazarus, kom uit!"

Johannes 11 : 43

Ooit hield ds. A. Beens een lezing over Martyn Lloyd Jones. Hij begon zijn lezing met een anekdote uit Martyns jeugd, die is te lezen in 'Banner of Truth', de door Iain H. Murray geschreven biografie.

Toen Martyn een jaar of tien was, vertelde de meester op de zondagsschool over de opwekking van Lazarus. "Waarom zei de Heere Jezus: 'Lazarus, kom uit!'?" Er heerste stilte in de klas totdat de tweede zoon uit het gezin Lloyd Jones een antwoord door de klas riep in het Welsh […] "Omdat," zo verklaarde Martyn, "de andere gestorvenen anders allemáál uit het graf zouden zijn opgestaan!"

Je zou om het antwoord van de jonge Martyn kunnen glimlachen, als je niet had geweten dat Martyn een van de grootste theologische denkers van de twintigste eeuw zou worden. Al heel jong had hij diepe gedachten. En naarmate hij ouder werd bleek steeds duidelijker dat hij een vermaak had in intensieve gesprekken met de docenten en medestudenten. Later zou hij schrijven: "Er is niets zo goed om het verstand op te scherpen en een mens helder en geordend te laten denken dan debatteren, vooral over theologische en filosofische onderwerpen."

Aan dat diepzinnige antwoord van de jonge Martyn Lloyd Jones moest ik terugdenken, bij het lezen van de dagtekst. Hij had er een indruk van hoe krachtdadig de Heere spreken kan. Enerzijds zou dat met huiver kunnen vullen. Want wat gebeurt er als de Heere zó krachtig zou spreken in Zijn toorn? Dan bidden we met Habakuk niet onterecht: "In de toorn, gedenk aan Uw ontferming!"
Maar wát als Hij in diezelfde kracht spreekt van ontferming en genade? Wat een overweldigende kracht manifesteert zich dán?! De Heere is zó machtig. Die hoofdman in Kapernaüm drukte zich nog zachtjes uit, toen hij zei: "Spreek slechts één woord en mijn knecht zal genezen worden!"

Valt je ook op dat Jezus – ondanks Zijn goddelijke macht – met een grote stem spreekt? Zoals Hij later met een grote stem sprak: "Het is volbracht!" Het gebeuren in onze tekst speelt zich af na dat duidelijk verstaanbare gebed van Jezus tot Zijn Vader in de hemel. Dat moest óók al goed hoorbaar zijn. Maar nu staat er heel expliciet "grote stem". Waarom?
Zou het te maken kunnen hebben met het feit dat Jezus zo ontstemd was over het gemopper van de omstanders? In Lukas 11 riep Hij nog: "Dit is een boos geslacht; het verzoekt een teken, en hetzelve zal geen teken gegeven worden, dan…" In ons teksthoofdstuk had Hij hetzelfde kunnen zeggen. Het was een kwaadwillig geslacht dat daar om Hem heen staat. Ze begeren een teken. Welnu… het zal hen worden gegeven. Na het gebed, dat al een teken op zich was, volgt Jezus' luidkeelse uitroep: "Lazarus, kom uit!"

Ik zou erbij hebben willen zijn, toen Jezus het uitriep. Ik zou de klank van Zijn stem hebben willen horen. Want meer nog dan jegens de omstanders, moet Zijn stem een toornige ondertoon hebben gehad, met betrekking tot de zonde, die Zijn vriend heeft doen sterven en verteren. Datzelfde tekent Lloyd Jones ook aan in een van zijn verklarende teksten over Jezus' tranen bij Lazarus' graf: "Kijk toch eens wat de zonde teweeg heeft gebracht!" Die tranen golden niet in de eerste plaats het emotionele verdriet, maar de verdervende werking van de zonde!

Ontstellend is de reactie op deze opwekking. Je zou verwachten dat bij zo'n onlochenbaar teken toch wel iedereen móet geloven?! Velen geloven, lezen we even verderop. Maar sommigen – huiveringwekkend! – sommigen gaan naar de overpriesters en vertellen wat er gebeurd was. Echt niet om ze mee te trekken om ook te geloven.
Weet je – vóór dat we iets gaan zeggen over de reacties van de omstanders – elke zondag roept Jezus met een grote stem: "Kom uit!" Zeg eens eerlijk: wat heeft het uitgewerkt? En als het wat heeft uitgewerkt, veer je dan elke keer weer opnieuw op, als je Zijn stem hoort? De stem van je Liefste?