My Alabaster Box

"Maria dan, genomen hebbende een pond zalf van onvervalsten, zeer kostelijken nardus, heeft de voeten van Jezus gezalfd, en met haar haren Zijn voeten afgedroogd; en het huis werd vervuld van den reuk der zalf."
Johannes 12 : 3

Ergens in mijn verzameling zit een indrukwekkend gospelnummer van Cece Winans met de titel 'Alabaster Box'. Ik geef de tekst graag als overdenking bij Johannes 12 : 3 door.

Alabaster Box

The room grew still
As she made her way to Jesus
She stumbles through the tears that made her blind
She felt such pain
Some spoke in anger
Heard folks whisper
There's no place here for her kind
Still on she came
Through the shame that flushed her face
Until at last, she knelt before his feet
And though she spoke no words
Everything she said was heard
As she poured her love for the Master
From her box of alabaster

Refrain:
And I've come to pour
My praise on Him
Like oil from Mary's alabaster box
Don't be angry if I wash his feet with my tears
And I dry them with my hair
You weren't there the night He found me
You did not feel what I felt
When he wrapped his love all around me and
You don't know the cost of the oil
In my alabaster box

I can't forget the way life used to be
I was a prisoner to the sin that had me bound
And I spent my days
Poured my life without measure
Into a little treasure box
I'd thought I'd found
Until the day when Jesus came to me
And healed my soul
With the wonder of His touch
So now I'm giving back to Him
All the praise He's worthy of
I've been forgiven
And that's why
I love Him so much

[Refrain]

And I've come to pour
My praise on Him
Like oil from Mary's alabaster box
Don't be angry if I wash his feet with my tears
And dry them with my hair (my hair)
You weren't there the night Jesus found me
You did not feel what I felt
When He wrapped his loving arms around me and
You don't know the cost of the oil
Oh, you don't know the cost of my praise
You don't know the cost of the oil
In my alabaster box

Cece kruipt als het ware in de huid van Maria. Je voelt de spanning in de zaal. Het meest raakte mij die zinsnede: "You weren't there the night Jesus found me; You did not feel what I felt when He wrapped his loving arms around me and you don't know the cost of the oil"

Je bent geneigd met een boze frons naar die discipelen te kijken. En toch en toch… Als er een zondaar of zondares in onze gemeente tot geloof zou komen en op zijn of haar eigen manier Hem gaf zijn of haar hart, hoe zou ik reageren? Moet het allemaal nog maar eens overzomeren en overwinteren? Of juich ik met de hemel mee? Over één zondaar die zich bekeert?
Hoe sta je persoonlijk en als gemeente ten opzichte van zondaren? Grove zondaren misschien wel, maar die zich van harte bekeren? Met een wegschaal, de armen wijd om de weg naar Jezus te versperren of met de armen wijd open om welkom te heten.
Dat lied is een les en een spiegel. Wat zie jij in die spiegel?