Kan Jezus moe worden?

Wat Jezus' vermoeidheid ons te zeggen heeft

"Jezus dan, vermoeid zijnde van de reize, zat alzo neder nevens de fontein.
Het was omtrent de zesde ure."

Johannes 4 : 6b

Veel jongeren hebben moeite met het goed verdelen van hun tijd en energie. Ouderen hebben dat iets beter leren uitbalanceren, geleerd door schade en schande. Onze tijd staat bol van druk en stress en wordt veel van je verwacht, maar je wordt – ondanks je inzet – net zo gemakkelijk aan de kant gezet wanneer je overbodig of te duur bent in het arbeidsproces. Managers passen er voor om te investeren in mensen als het niet snel genoeg geld op levert. Oudere werknemers zijn daar regelmatig de dupe van. 'Gelukkig' mogen ze nu helemaal tot hun 67e of misschien zelfs hun 70e wachten tot hun pensioengerechtigde leeftijd aanbreekt. En al die tijd belanden bosjes oudere werknemers in de bijstand om te worden bekostigd door een steeds afnemend aantal werkenden. En je denkt: ergens gaat er iets mis in ons hedendaagse denken!

Moe van de werkdruk

Zingeving in het arbeidsproces, het gevoel krijgen dat je er toe doet, begint in onze dagen een serieus probleem te worden. Werd je vroeger ontslagen omdat je niet goed functioneerde, nu wordt je met het grootste gemak aan de kant gezet, het uwv-bos in gestuurd, omdat men je even niet kan gebruiken. Geen goodwill, geen dank voor gedane werk en inzet, je ben vaak een machine die je aanzet als je hem wilt gebruiken; maar die je even zo gemakkelijk weer uitzet als hij even niet nodig is. Ja, rustig op marktplaats zet of naar het grof vuil brengt, omdat hij in de weg staat.
Desalniettemin wordt de werkdruk opgevoerd. Uren moeten zich dubbel verlonen voor het grote geld, waar je als werknemer weinig van terugziet. Investeringsgelden verdwijnen in heel andere potjes dan in het bedrijfsinvesteringsfonds. Snel geld verdienen… en zó flexibel zijn dat je sociale leven en de dienstbaarheid in het Koninkrijk Gods een bijna onmogelijkheid worden.
Jongeren hebben nog weinig om op terug te zien; weinig referentiemateriaal uit het verleden, waardoor ze de forse werkdruk al vanzelfsprekend beschouwen. Geen scepsis. Maar als het werk teveel wordt, daalt de interesse van werkgevers. Je blijkt toch niet zo veelbelovend te zijn. Je bleek toch niet de put waaruit ze oneindig konden putten.
Bij zo'n niet-oneindig wateropwellende put zit Jezus hier. En Hij gaat zich stellen tegenover die put, met Zijn Levende Water. Maar zover is het nog niet. In onze tekst is Hij enkel moe; reismoe, na twee of drie dagen reizen. Moe?

Moe van het ronddolen

Kan de Zoon van God moe worden? Al eens bij stil gestaan? Hij, de hoge en heilige God liet Zich vernederen en wilde moeheid uit Eigen ervaring kennen. Ons in alles gelijk. Dat is toch niet normaal en vanzelfsprekend? Als ik Jezus moe zie zijn, moet ik beschaamd mijn hoofd buigen. Door mijn zonde voldoet het mensbeeld niet meer aan dat wat de Schepper er van had. Adam was nooit moe. En Eva werd nooit geteisterd door hoofdpijn of depressie. Totdat…
Ja, Jezus was naast 100% God ook 100% mens. Echter dat is geen clichée vanzelfsprekendheid, maar een aangrijpend en ontstellend wonder. Als ik hier een vermoeide Jezus zie zitten naast de bron die aartsvader Jacob ooit ombouwde tot frisse waterput, dan zie ik daar het resultaat van onze hang naar 'als God wezen'. Het is niet verder gekomen dan het niveau dat God als ons wilde zijn. En dat, toen wij nog zondaar, nog vijanden waren. Bejubelt Romeinen 5 dat wonder ook niet?
Jezus is vermoeid van een reis van bijna 50 kilometer. Als ik kijk hoeveel kilometers de oosterlingen in die tijd gewoonlijk aflegden en gewend waren te reizen, dan zijn het vrijwel zeker niet die 50 kilometers geweest, die Hem deden vermoeien. Veelmeer is het de reden waarom Hij moest reizen en die andere hoofdstad van het verbondsvolk, Jeruzalem, verliet. Jeruzalem, Jeruzalem, gij die de profeten doodt… Hoe menigmaal heb ik U bijeen willen vergaderen… Hij liet dat Jeruzalem, waarover Zijn hart brak, achter Zich en vestigt zich hier, naast de Jacobsbron van Israël, de aartsvader van het GEHELE volk der Joden, in de nabijheid van de andere hoofdstad: Sichar. Hier zou men Hem zeker niet waarderen en accepteren. De samaritaanse vrouw zal even later heel verbaasd reageren op Jezus' vraag om water. "Hoe begeert Gij, die een Jood zijt van mij, die een Samaritaan ben, water te drinken?" Hij kwam tot het Zijne, maar de Zijnen hebben Hem niet aangenomen! Om moe van te worden! Heeft dat jou en mij nog wat te zeggen? Lees er niet langsheen!

Moe van de zonde

Die put was vooral een traditie voor de Samaritanen. Hiermee hadden ze toch nog wat om zich over te beroemen. Ze waren hiermee even Joods als de andere Joden. Tradities waren binnen het Jodendom zaken die soms een bijna goddelijke lading kregen. Maar alles wat zich aan God gelijk stelt of… wat zich boven Hem verheft is afgoderij en zonde.
De gesel die Jezus gebruikte om de tempel van Zijn Vader te reinigen wat niet alleen een wapen, maar ook een middel om door kastijding mensen tot bezinning en bekering te brengen. De zonde is een vermoeiende zaak. Vooral als je er bewust en intens tegen begeert te strijden. Je krijgt werkelijk alles tegen. Je omgeving werkt er zeker niet aan mee. En de boze intenties van je hart en de lusten van je vlees helpen ook al niet. Om moe van te worden.
Ten diepste is er voor Gods kinderen geen enkele activiteit zo vermoeiend dan strijden tegen de zonde. Een bodemloze put en een onbeklimbare berg. Zou je daar niet eeuwig van verlost willen worden? Zou je niet eeuwig aan Gods vaderhart willen uitrusten, vrij van zonde? Hem nooit meer bedroeven en eeuwig aan Zijn beeld beantwoorden, dat Hij ooit stelde. Eindelijk tot je recht komen en God de eer geven, onbeperkt, die Hem toekomt! Die moeheid moet deze hunker in je opwekken.