Het zal een ander verbond zijn dan het verbond dat Ik met hun voorouders heb gesloten. Dat was toen Ik hen bij de hand nam en uit Egypte bevrijdde. Maar zij hebben zich niet aan dat verbond gehouden. Daarom wilde Ik niet meer voor hen zorgen.
Hebreeën 8 : 9
In de komende overdenkingen volgen allerlei aspecten die nieuw zijn aan dit andere verbond. Maar Paulus begint met het aspect in God: Zijn houding is veranderd, als je het zo mag zeggen. Hij was teleurgesteld over Zijn zoon Israël, maar zal zeer opgetogen zijn over Zijn Zoon Jezus!
Wanneer zal dat nieuwe verbond er komen? De Kanttekeningen stellen terecht: ten tijde van de Messias! En wanneer kwam dat vorige of oude verbond? Bij Adam? Bij Noach? Bij Abraham? Nee, dat werd gesloten toen God als een Vader Zijn kind Israël bij de hand nam en uit de ellende bevrijdde.
Op zo’n bevrijding verwacht je toch wel een leven der dankbaarheid, niet? Wij hebben het daar nogal druk over en we schermen met de Heidelberger Catechismus, maar… wát zeggen we dan precies?
Het lied ‘Leer mij o Heer’ Uw lijden recht betrachten’ zingt daar iets over:
Dit breekt mijn trots. Waar zou ik nog op bogen?
Ik lig in ’t stof, maar God komt mij verhogen,
Die uittocht uit de slavernij en dat verpletterende oordeel dat zich over Israëls vijand voltrok, die massa goud en kostbaarheden die hen in handen werd gestopt, als ze maar zo snel mogelijk opkrasten… Dat moet wat hebben gedaan in het hoofd van deze slaven.
Met God waren ze oppermachtig. Toch hoefde het maar aan water of uitzicht te ontbreken of ze spuwden bij Mozes hun gal over hem, zijn leidersvisie en Gods afwezigheid (in hun ogen). Met mensen die zo'n houding aannamen tegenover God, ging Hij juist Zijn verbond sluiten. Het volk had kunnen doorzingen:
nu ik van vijand Gods en tegenstander
in vriend verander.
Keer op keer was het maar van korte duur. Paulus laat God zeggen: “Daarom wilde Ik niet meer voor hen zorgen”; SV: “Ik heb op hen niet geacht”, wat in de Kanttekeningen wordt hertaald als “zou Ik met hen in huwelijk zijn gebleven?”. God dreigt met echtscheiding! Israël is vreemdgegaan, heeft het verbond verbroken, zo is Gods oordeel daar in Jeremia 31! En juist dán spreekt Hij van een nieuw verbond! Zijn Zoon komt om een nieuw verbond te sluiten met Zijn bloed!
Daar Ge U voor mij hebt in de dood gegeven,
hoe zou ik naar mijn eigen wil nog leven?
Zou ik aan U voor zulk een bitter lijden
mijn hart niet wijden?
Het leven der dankbaarheid… wát zeggen we daarmee? Wordt dat een nieuwe wet? Of laten we Gods Geest ons vullen met aanbidding die voluit en ongebonden op Christus is gericht? Thát is new!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten