zaterdag 7 maart 2015

Voorbereiding HA - Wat betekent verzadigd worden?

"…met het gereedschap der runderen zood hij hun vlees, hetwelk hij aan het volk gaf; en zij aten.…"
1 Koningen 19 : 21b
"De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den HEERE prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven."
Psalm 22 : 27
 
Schitterend geschilderd stilleven met brood door Henk Helmantel.
Sta alvast eens een ogenblik stil bij dat brood en het verzadigd worden aan Christus' tafel.
Het eten dat Elisa zijn (dienst)volk gaf was voedzaam genoeg om er de verdere dag zwaar lichamelijk werk mee te verrichten. Daarnaast zal het voedsel een bijzondere impact op het volk hebben gehad; vooral toen ze hun toekomstige heer het boeren bedrijf zagen verlaten, nadat hij zijn vader had gekust. Die maaltijd liet een diepe indruk achter. Vanuit dit gedachtepunt wil ik met je nadenken over wat we lezen in Psalm 22, een lied dat zo past bij de tijd van het kerkelijk jaar!
Gisteren eindigde ik met die vraag "zij aten (en dronken) – net als bij Boaz – en werden verzadigd en… hielden over… Wat zou dat laatste jou te zeggen hebben?". In de dagtekst van vandaag uit Psalm 22 komt datzelfde aspect terug. Het is een zeer passende psalm bij de bediening van het Avondmaal. De Psalm voert ons via Davids uitroep "Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten?" mee naar Golgotha. Lees de Psalm maar eens rustig door, dan zul je mee lijnen naar de Heere Jezus op Golgotha ontdekken.

Eten

Maar vanaf vers 23 maakt de Psalm een verrassende wending en gaan de lijdenswoorden over in een een aanbiddingslied, ja een opwekking om de HEERE groot te maken, temidden van de gemeente, de broederen. En dan komen die woorden opeens naar voren: "De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden…" Blijkbaar temidden van de gemeente. En verderop gaan die aangesprokenen in de Psalm de wereld in om Gods lof te verkondigen. Lijnen te over naar de Avondmaalstafel en de dankzegging/betrachting daarop.
Het eten aan Christus' tafel betekent voor de zachtmoedigen meer dan een stukje brood nuttigen. Zij vinden er iets in dat hoger gaan en meer doeltreffend is dan brood allen. Verderop in het vers worden zij degenen 'die Hem zoeken' genoemd. Vergis je niet; er zijn categoriën reformatorischen die hierbij denken dat je vooral zoekend moet zijn. Een mens kan Christus eigenlijk nooit echt gevonden hebben, want een mens vindt nooit iets, hij blijft altijd zoekend, dor, zondaar. Dat laatste is waar; dat een-na-laatste is een zwakheid en zonde waartegen wij te strijden hebben en het is vooral géén stadium in het geloof!; maar dat eerste is ronduit onwaar. Geloofszekerheid zal altijd achterwege blijven als we onszelf beschouwen als zoekende. Dat doet de vrijzinnige remonstrant namelijk ook, die heeft er ook een hekel aan 'de waarheid' gevonden te hebben; we hebben slechts een stukje van de waarheid. Zo ook de ultra-'reformatorische' die meent voor de waarheid te staan, maar zich altijd hullen wil in geloofsonzekerheid. Zij die de HEERE zoeken, zijn zij die Hem gevonden hebben. Dit woordje 'zoeken' betekent: de toevlucht genomen hebben tot de HEERE. Zoek het zelf maar op, wat dit woord betekent, dan kun je het ook zelf zien!
En als zij – die de toevlucht hebben genomen tot Christus en dus weten Wie Hij voor hen persoonlijk is – dat stukje brood uit Zijn hand ontvangen, dan staren ze zich niet blind op dat brood, maar heffen hun harten op naar boven, waar Christus is! Herken je dat? Eten in het geloof!

Verzadigen

Wanneer je zo'n klein hapje brood eet, kun je onmogelijk verzadigd worden. Het kan hooguit wat smaak aan je gehemelte geven. Maar verzadigen kan het nooit. Je kunt er geen rond buikje van krijgen, zoals het woord letterlijk betekent. Dus er moet meer zijn.
Door het hele Oude Testament wordt het woord in de betekenis van 'verzadiging door een maaltijd' gebruikt. Het komt zelfs ook enigszins negatief voor: zat van dagen (zoals Abraham of David bijvoorbeeld). Dan ben je het leven eigenlijk moe; het is nu echt genoeg.
Maar verzadigd worden door een maaltijd geeft een heerlijke, tevreden gevoel. Je kunt soms ook teveel eten; dan wordt je misselijk en kun je geen pap meer zeggen. Maar dat is geen verzadiging, dat is over-verzadiging.
Het beeld van dat voldane, verzadigde gevoel, gebruikt David in Psalm 22. We komen dat ook in het Nieuwe Testament een aantal keren tegen. Neem bijvoorbeeld Jezus woorden in Mattheüs 5 : 6 maar: "Zalig zijn die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid; want zij zullen verzadigd worden". Daar geeft Hij het direct een geestelijk betekenis. De hunker naar het gevoed worden door de HEERE, zal worden beloond met verzadiging. Bij Hem vind je alles wat je nodig hebt voor het geestelijk leven. De Heere wil aan Zijn tafel onze hongerige en dorstige zielen 'spijzen' (honger stillen) en 'laven' (dorst lessen). Kom dan ook eerlijk en oprecht met de bede om wat je nodig hebt. Zo zul je verkwikt worden. Soms direct, soms pas na de tafel in de dienst, soms de dagen erna. Hij geeft zelfs alles, als je niet kunt uitdrukken wat je allemaal voor nu en voor de toekomst nodig hebt. Eer zij roepen zal Ik antwoorden; nou, zo kan het gaan aan de tafel!
Bij Hem is overvloed… maar geen overdaad!

Overhouden

Na de wonderbare spijziging in Mattheüs 14 lezen we: "En zij aten allen en werden verzadigd, en zij namen op, het overschot der brokken, twaalf volle korven." Er is overvloed, maar Jezus gooit het niet weg. Het wordt bewaard (of wellicht op dat moment uitgedeeld aan andere behoeftigen.
De HEERE geeft aan Zijn tafel een overlopende maat, zodat je kunt merken dat Hij niet karig is. Dat maakt dat we dus ook groot van Hem spreken. Niemand kan zeggen dat er geen plek voor hem of haar was, ondanks het geloof dat men had. Nee er is plaats volop en voedsel volop en zegen volop!
En soms geeft de HEERE een korf extra. Dan lijkt het alsof de maat té vol is. "HEERE stop maar, want ik kan het niet op!" "Nee, neem toch maar, voor later." En soms dagen of weken later merk je dat je nog moet teren op dat moment van het Avondmaal, omdat er een dure, een schaarse, tijd aanbrak. Of omdat er zware tijden van verdrukking, verzoeking of vertwijfeling aanbraken.
Aan het einde van die zware periode zul je merken dat je niets hebt overgehouden, maar dat de HEERE in Zijn wijsheid voldoende teerkost meegaf voor onderweg. Drie maanden is soms heel lang!
Wat een geweldig God mogen we dienen, he? Echt een Vader, vind je niet?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten