"Ziet, de ure komt, en is nu gekomen, dat
gij zult verstrooid worden, een iegelijk naar het zijne, en gij Mij
alleen zult laten; en nochtans ben Ik niet alleen; want de Vader is met
Mij.
Deze dingen heb Ik tot u gesproken,
opdat gij in Mij vrede hebt. In de wereld zult gij verdrukking hebben,
maar hebt goeden moed, Ik heb de wereld overwonnen."
Johannes 16 : 32-33
Verstrooiing
De ure komt en is nu gekomen… Het is een feit dat Jezus' woorden zullen uitkomen. Het schokkende is evenwel dat dat moment nu al is aangebroken, terwijl de discipelen zich nog nergens (werkelijk) bewust van zijn. Ze zullen worden verstrooid. Dat klinkt passief, maar er zit toch ook iets actiefs en dus toerekeningsvatbaars in: 'een ieder naar het zijne'. Ieder zal actief wegrennen, wanneer de oorzaak van die verstrooiing opeens zal ontstaan. En ieder zal heel bewust het hazenpad kiezen richting 'het zijne' (zijn eigen huis of beschutting).Voor het geval de discipelen zich daarover achteraf zullen schamen, omdat ze Jezus alleen hebben gelaten, vertelt de Heiland vooraf: "Toch ben Ik niet alleen, want Mijn Vader is altijd bij Me."
Verstrooiing kun je zoeken; dan dood je de tijd. Verstrooiing kan je overkomen; en wat dan? Al eens over nagedacht? De Joden kennen de diaspora. Ik ga steeds sterker vermoeden dat wij als christenen daar ook maar eens vast over na moeten denken. Maar dan zo: als er verdrukking komt, zullen we dan niet 'een ieder naar het zijne' (de eigen kerk) rennen, maar zullen we elkaar vooral zoeken te vinden in Jezus Christus en Dien gekruisigd?! Want ik denk dat er zo'n tijd zomaar – plots net als in Gethsémané – voor de deur kan staan.
Verdrukking
Voor alles gaat het Jezus om vrede: "Deze dingen vertel Ik jullie, opdat je vrede in Mij hebt." Zijn woorden zijn niet zozeer een waarschuwing voor het gevaar (dat ook!) maar bovenal een onderstreping van Zijn liefde voor de Zijnen. Hij weet wat er staat te gebeuren. Hij is erbij en Hij draagt. Hij zal door alles heen werken aan Zijn plan: vrede met God, een vrede die verankerd ligt in Christus.Niettemin zul je in de wereld verdrukking ondervinden. Alleen al het noemen van Jezus' naam is een risico. Ze gedogen je wel, vandaag de dag, maar probeer een ander vooral niet te overtuigen. Want het is mooi dat jij er wat aan hebt, maar boor niet in het privéleven van je buurman. Doe je dat wel: verdrukking.
Of – en dat is misschien nog wel een grotere verdrukking – je gunt het die ander zo. Maar bij alles wat je onderneemt merk je dat het niet landt, of dat die ander er zich langzaam maar zeker tegen gaat verzetten. Geen brandstapel, geen gillotine of een vuurpeloton, maar een granietharde laag eeld om het hard (sorry, hart).
Verdrukking… Jezus tekende die in de doorns in de gelijkenis van het zaad. Natuurlijk zorgvuldigheden van het leven (dacht je dat die ook geen verdrukking zijn?), maar ook tegenstand en overwoekering van het ongeloof bij anderen, die je er zo graag van had willen overtuigen.
Overwinning
Tegenover die wereld staat Jezus. Ja… maar Hij gaat toch lijden? Zijn koninkrijk is toch een luchtbel gebleken? Dat is het commentaar in de wereld. Hooguit vinden ze Hem nog triest, een sneu Figuur. Daarom doen de Passionen het ook zo goed, ze geven ons een droefgeestig gemoed (althans als het niet met geloof gemengd is). Nee, dat Koninkrijk van Jezus Christus breek bruisend baan! Misschien dat je het niet ziet, maar dat ligt niet aan het Koninkrijk, maar aan jouw ogen!Nog voor het lijden aanbreekt, spreekt Jezus over Zijn overwinning. En dan niet: houd moed, want Ik ga de wereld overwinnen; nee: Ik héb de wereld overwonnen! En let erop dat die wereld dezelfde is als die waarin Gods kinderen de verdrukking ondervinden.
Jezus spreekt over een voldongen feit, hoewel de daad nog moet geschieden. Zo – dankzij Hem – mogen Zijn kinderen ook spreken: "Wij zijn meer dan overwinnaars, door Christus, Die ons kracht geeft." Dat is verder kijken dan je neus lang is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten