Nabetrachting HA – Opstaan of plaats vergaan?

"…Daarna stond hij op, en volgde Elia na, en diende hem."
1 Koningen 19 : 21c

"En als zij den lofzang gezongen hadden, gingen zij uit naar den Olijfberg."
Mattheüs 26 : 30

Als Jezus opstaat van de tafel, Wie volgt Hij dan?

Had de Heere Jezus even daarvoor nog gezegd "Ik heb grotelijks begeerd dit Pascha met u te vieren", ook aan dat 'laatste' Pascha op aarde kwam een einde. We lezen in de dagtekst dat Jezus en de Zijnen (zonder Judas!) de lofzang nog zongen en toen opstonden om heen te gaan. Maar… waarheen?

Elisa stond op en volgde… Elia

Het doel van Elisa's opstaan was duidelijk. Elia wachtte hem op bij ruwe landhek, aan de weg. Ik weet niet of Elisa nog eenmaal heeft omgekeken. In ieder geval richt hij zijn blik op Elia, want er staat: hij volgde Elia en diende hem.

Ongetwijfeld schoten beelden en herinneringen nog vaak door zijn hoofd. Ongetwijfeld zal hij associaties hebben gekregen met thuis, wanneer hij hier of daar een akker passerde, waarop boeren aan het ploegen waren. Of wanneer hij in de verte een koe hoorde loeien. Melkenstijd! Oh nee, ik zit nu in Gods wijngaard!

Het woordje opstaan heeft ook iets definitiefs verbreken in zich. Zo ervaarde ik ook het opstaan van de tafel, zondag. Nee, je keert die tafel en het genotene niet de rug toe om je ervan af te wenden, er tegen af te zetten. Er wacht in die zin geen geheel nieuwe toekomst. De weg van de Avondmaalstafel de wereld in, is een weg die gedragen en uitgestippeld wordt door diezelfde Gastheer.

En Jezus opstaan van de tafel?

Jezus stond op en volgde…

Ja, wanneer Jezus het sein geeft om op te staan van de tafel, verlaten ze allen de zaal. Deze zal door de eigenaar van de zaal – wellicht toch een goede bekende van de Heiland – weer zijn opgeruimd. Jezus nam de leiding; en voor je het weet richt je je op de discipelen die ook opstaan, net als Elisa, en ook navolgen: de Heere Jezus. Ze weten ook de weg niet, waarheen.
Maar nee, laten we ons richten op Jezus Zelf. Hij staat op en laat het Pascha in zeker zin achter zich om Zich te begeven naar hét Pascha aller tijden! Hoe diep moeten de Psalmen hebben geklonken uit Jezus mond! Hoe intens moet Hij die woorden hebben geproefd, gewogen, gekoesterd.
Hij stond op van de tafel, ja, maar Wie volgde Hij? Gaat Hij een slachtofferrol tegemoet? Nee, denk maar aan wat Hij later zegt tegen de dochter van Jeruzalem! Gaat Hij Zijn Eigen weg? Ja in zekere zin dat laatste wel. Hij gaat Zijn bewust Zelfgekozen weg. Maar Hij volgt het plan van en de afspraak met Zijn Vader in de hemel. Zo moest het geschieden, lezen we in de evangeliën. Zo had Jezus het in de eeuwigheid samen met Zijn Vader uitgedacht. Sta daar maar eens een ogenblik bij stil

Ja, Hij ging Zijn Eigen weg, want in die weg kon de Vader niet voorop gaan! Dan zou Hij Zijn godheid moeten afleggen. De Vader blijft in de hemel, sluit stukje bij beetje de vensters van Zijn troonzaal. Al dieper zwart tekenen de kleuren zich af via Gethsémané richting Golgotha.
Jezus volgde niet, maar ging Alleen de weg die we nu juist bij het Avondmaal zo diep hebben mogen tasten en smaken! "Opdat wij nimmermeer van God verlaten zouden worden!"
Zijn opstaan van de tafel is de eerste stap op weg naar dat grote opstaan van Hem. Gode zij dank ging Hij die weg. Zijn opstaan is ons behoud.
Dat brengt ons opstaan van de tafel toch in een enorm rijk perspectief, nietwaar? We verlaten de tafel, waar Hij Gastheer was, maar we lopen de toekomst in, waarin Hij alles en in allen zal zijn! Hoe dom, als je op zo'n grote zaligheid geen acht slaat! Want hij of zij die blijft zitten zonder de waarde in Christus te kennen, terwijl Jezus opstaat (of met Judas al eerder is opgestaan en de nacht is ingegaan), diens plaatsje dreigt te vergaan!