Blijft Jezus toch op aarde?

“Deze dingen heb Ik tot u gesproken, bij u blijvende.”
Johannes 14 : 25

Het laatste Avondmaal, geschilderd tussen 1495–1498 door Leonardo da Vinci (4,6 m x 8,8 m);
locatie: Santa Maria delle Grazie

Eigenlijk had ik gisteren deze overdenking willen schrijven, maar het kwam er niet van. En nu denk ik, misschien is dit wel een beter tijdstip. Je zult dit waarschijnlijk lezen na de Avondmaalsviering. Hoe was het? Had je ook het gevoel dat je er zou willen blijven? Dat je altijd dichtbij Jezus kon zijn? ‘Blijvende…’ dat is het woord dat in onze tekst heel vertrouwd en tegelijk heel raar klinkt!

Ja, je zou willen dat Jezus bleef, maar Zijn onderwijs ging nu juist over dat het zo nodig was dat Hemelvaart er kwam. Zijn hemelvaart was essentieel; en daar begonnen we een tijd geleden dit hoofdstuk ook mee! Waarom zegt Jezus dan nu in dit vers dat Hij deze dingen vertelt, ‘bij u blijvende’? Je zou het haast vertalen met: ‘want Ik blijf bij jullie’ of ‘nu Ik bij jullie blijf’. Maar dat klopt toch niet met het feit dat Hij binnen afzienbare tijd zal opvaren naar de hemel? Dat wist Jezus toch al wel?

Hoe vertalen andere vertaling dit dan?

• “…terwijl Ik bij u verblijf. Maar de Trooster…” (HSV)
• “…nu ik nog bij jullie ben. Later zal de pleitbezorger…” (NBV)
• “…nu ik nog bij jullie ben. Later zullen jullie…” (BGT; Bijbel in Gewone Taal)
• “…terwijl Ik nog bij u verblijf; maar de Trooster…” (Nieuwe Vertaling 1951)

Je ziet dat alleen de Nieuwe Vertaling de zin laat doorlopen naar het volgende vers. En ik denk ook dat dat juist is. Enerzijds is het goed het ‘bij u blijvende’ te vertalen met ‘terwijl Ik nog bij jullie verblijf’ of ‘nu Ik nog ben bij jullie’. Anderzijds ontneem je de lezers iets, dat in het grondwoord zit opgesloten en dat in geen enkele vertaling goed uit de verf komt.

Het woord ‘verblijven’ betekent in de grondtaal ‘tijdelijk verblijven’ of ‘wachten’. Er zit enerzijds de lading in van ‘voortduren’ en ‘niet verdwijnen’ of zelfs ‘niet veranderen’. En dat zouden ze maar al te graag hebben. Anderzijds kan het woord ook dit betekenen: ‘wachten op iemand.’ of ‘opwachten’, ja zelfs ‘verwachten’!
En kijk dan nog eens naar Jezus, daar aan tafel bij Zijn discipelen, die niets liever willen dan dat het altijd zo bleef… terwijl Jezus probeert duidelijk te maken dat ze van hier weg moeten, de wereld in. En dat het door lijden tot heerlijkheid gaat. Jezus zit daar het tijdstip van de Vader af te wachten én met Zijn jongeren de komst van de Heilige Geest al ruim van te voren te verwachten. Hij meer dan zij, maar toch!
En dit zou voor hen de allerbeste weg worden! Eeuwig beter qua Jezus’ werk! Maar ook enorm beter, qua het werk van de Heilige Geest, want Die zou gaan werken met het materiaal dat Jezus achterliet: Zijn woorden van daarnet!

Als we aan Zijn tafel Zijn dood gedenken, dan belijden we: het was inderdaad de allerbeste weg! En als we van de tafel mogen opstaan, en misschien al weer een dag aan het werk zijn in deze wereld, dan mogen belijden dat we ook verwachten: “wij verwachten Jezus’ Dag met een groot verlangen!”
En tot aan die Dag? Zullen we ervaren dat Hij met ons ‘verwacht’, met ons verblijft, in ons woont en werkt en door ons Zijn Koninkrijk en het hele wereldgebeuren voortstuwt naar die grote Dag!
Aan Zijn tafel wilde Hij versterking geven voor onderweg. Want de tafel is het eindstation niet. Daar aan tafel moet het niet zo blijven, want dan komt die grote Dag nooit! Nee, Jezus kiest de beste weg. En je zult zelf ervaren dat Hij tegelijk in de hemel is én heel dichtbij je hier op aarde. “Deze dingen – over het ‘blijven in Mij’, ‘het houden van Mijn woorden’ en ‘het liefhebben van Mij en Mijn Vader’ – heb Ik tot je gesproken, terwijl Ik intens bij je blijf én toch naast Mijn Vader zit. Dicht bij het Vuur! Voor als er wat geregeld moet worden in jouw leven op aarde… En om jou te verzekeren dat We de zaak van het 'eeuwig bij Mij zijn’ uiterst serieus nemen, elke dag 24/7!” Wat een macht heeft deze Heiland, daar naast Zijn Vader in de hemel én dicht bij mij hier op aarde!