Jezus' dilemma

"…en wat zal Ik zeggen? Vader, verlos Mij uit deze ure! Maar hierom ben Ik in deze ure gekomen."
Johannes 12 : 27b

Wat is een dilemma? Op Wikipedia staat dit: "

"De term dilemma duidt gewoonlijk een keuze aan uit twee of meer alternatieven, die even (on)aantrekkelijk zijn. De keuze kan daarom niet op alleen logische basis gemaakt worden. De weg uit een dilemma is dan ook vaak een zeer persoonlijke keuze.
Het beeld dat vaak gebruikt wordt bij een dilemma is dat van een aanvallende stier, waarbij je moet kiezen door welke hoorn je gespietst wil worden. Men spreekt dan ook van de twee alternatieven van een dilemma als de hoorns ervan."

Houdt even die gedachte vast: "De weg uit een dilemma is dan ook vaak een zeer persoonlijke keuze."
Volgens het Genootschap Onze Taal stamt het "woord dilemma van het Latijnse dilemma, dat 'tweestelling' betekent. Het Latijn heeft het weer ontleend aan het Griekse di- ('twee') en lemmata ('veronderstellingen'). Iemand die voor een dilemma staat, moet dus kiezen uit twee veronderstellingen/mogelijkheden."

Als we terugkeren naar de tekst, zien we wel twee 'mogelijkheden', maar tegelijk sluit de ene mogelijkheid de andere uit. Jezus' menselijke reactie is "Vader, haal Mij hier uit!" Maar Jezus' goddelijke belofte aan Diezelfde Vader was "om juist bewust in deze 'ure' te komen".
Als we Jezus' innerlijke strijd enigszins willen peilen, moeten we even alles neerleggen en alle aandacht richten op onze Middelaar en Borg. Ik veronderstel, dat wij maar zeer beperkt kennis hebben van wat er door Hem is heengegaan. Als wij Zijn lijden overdenken, richten we ons meestal op de zaken rond Goede Vrijdag. Maar hier laat Hij ons al in een vroeg stadium in Zijn hart zien.
Wat een wonder dat Hij dat wil. Ik vraag me dan direct af: met welk doel? Is het niet om ons Zijn menselijke natuur des te dieper te tonen? Hier vertelt Hij ons, wat Hij in de eeuwigheid met de Vader overeen was gekomen! Voor dat de zonde zijn intrede deed! "Eer zij roepen (eer de 'nood aan de man' komt), zal Ik antwoorden": "Vader, Ik kom om (in hun plaats) Uw wil te doen".

Zijn ziel is diep ontroerd. Heel Zijn goddelijk wezen én Zijn menselijk bestaan komt tegen deze weg in opstand. Immers, het is toch ontdenkbaar dat Hij en de Vader van elkaar gescheiden zouden zijn?! Dat was wezenlijk onmogelijk binnen de Drieënigheid? "Vader, verlos Mij uit deze ure". Geloof je niet dat de engelen in de hemel hier hun adem hebben ingehouden? Geloof je niet dat de duivelen in de hel joelend elkaar hebben aangestoten en geroepen: "wat bij de verzoeking in de woestijn is mislukt, gaat nu tóch eindelijk lukken. Hij geeft het op!"

Ferm vermant Jezus Zich. Weleens bedacht wat een enorm wonder dit hier is? We kennen een soortgelijke situatie in de Hof van Gethsémané. Maar reeds hier klinken de eerste voorsignalen. Luid, voor iedereen – toen en nu – verstaanbaar roept Jezus: "Maar hierom ben Ik in deze ure gekomen!" Hierom? Om verlaten te zijn? Nee. Om zondaren te verlossen? Ja. Maar bovenal om genoeg te doen aan de rekening die openstond bij Zijn Vader. Met eerbied: Jezus kon het niet verdragen dat die rekening open zou blijven staan en Zijn Vader dus gedupeerd zou zijn. Dat 'gedupeerd' is natuurlijk niet echt mogelijk in Gods zaligheid, maar bij wijze van spreken.
Dus opnieuw vullen schaamte en verwondering mijn hart. Mijn Jezus, wat hebt U diep willen gaan om ook mij te verlossen! Wees maar eens even stil. Een minuut stilte…
En zing dan, met de ogen op de hemel gericht Psalm 30 vers 8

Gij hebt mijn weeklacht en geschrei
Veranderd in een blijden rei;
Mijn zak ontbonden, en mij weer
Met vreugd omgord; opdat mijn eer
Niet zwijg'. Zo klimt Uw lof naar boven;
Mijn God, u zal ik eeuwig loven.

En zing met die laatste woorden direct door in Psalm 52 vers 7
 

Mijn God, u zal ik eeuwig loven,
Omdat Gij 't hebt gedaan;
'k Verwacht Uw trouwe hulp van boven;
Uw waarheid zal bestaan;
Uw naam is voor 't oprecht gemoed
Van al Uw gunstvolk goed.