"Toen zeide dan Jezus tot hen vrijuit: Lazarus is gestorven. En Ik ben blijde om uwentwil, dat Ik daar niet geweest ben, opdat gij geloven moogt; doch laat ons tot hem gaan."
Johannes 11:14-15
Als er iets erg in onze omgeving gebeurt, maar wij hebben het zelf niet gezien of meegemaakt, zeggen we wel eens: "Ik ben blij dat ik er niet bij was, want…" En dan volgen allerlei argumenten die jouw afwezigheid 'beter' maken dan jouw aanwezigheid.
Als een oude zieke vader moet meemaken dat zijn zoon een ernstig ongeluk krijgt, zeggen omstanders soms: "Het is maar goed dat hij er niet bij was".
En nog een stapje verder, als een kind in grote zonde of ongeluk terecht komt en zijn of haar ouders zijn reeds overleden, zeggen mensen wel eens: "Het is maar goed dat die ouders dat niet meer hebben hoeven meemaken."
Is dat het wat Jezus bedoelt met de woorden: "Ik ben blijde om uwentwil, dat Ik daar niet geweest ben…"? In een preek van Robert Murray McCheyne las ik het volgende:
"In het hart Zijner discipelen moest dadelijk de vraag rijzen: Indien Lazarus gestorven is, waarom vertoefde onze Meester dan twee dagen? Daarom verklaart Hij hun, dat het om hunnentwil geschied is. Was Christus daar geweest, dan had Hij Lazarus moeten genezen. Was Hij daar geweest, Lazarus zou niet gestorven zijn. Christus had niet in de woning te Bethanië kunnen zijn, ziende op de stervende vriend, de stille traan van Maria, en horende de dringende bede van Martha, zonder hun wens te verhoren. Daarom zegt Hij: „Ik ben blij, dat Ik daar niet geweest ben.” O, zie hier de bewonderenswaardige liefde van Christus voor de Zijnen. Hij kan hun bede niet afslaan.
Toen Mozes voor het volk bad tot God: zei hij: „Laat mij alleen.” God kon het volk niet vernietigen, zolang Mozes voor hen sprak. Zo moest God ook tot Jeremia zeggen: „Bid niet voor dit volk.”
Toen Mozes voor het volk bad tot God: zei hij: „Laat mij alleen.” God kon het volk niet vernietigen, zolang Mozes voor hen sprak. Zo moest God ook tot Jeremia zeggen: „Bid niet voor dit volk.”
Jezus hield Zich op een afstand, opdat Hij Zich niet zou laten overwinnen door hun bede. De opgeheven hand ener Maria is te veel voor Jezus om er weerstand aan te bieden. De wenende blik van een gelovige is „schrikkelijk als slagorden met banieren.” „Wend Uw ogen van mij af, want zij doen Mij geweld aan.” Maar waarom was Hij er niet? „Om uwentwil, opdat gij geloven moogt.”
Een prachtige invalshoek van McCheyne, die ik graag doorgeef. Al is het niet verkeerd te denken aan Jezus' emoties bij het zien overlijden van Lazarus. Wat zouden Zijn jongeren en ook Maria en Martha ontzettend hebben gewankeld in hun geloof, als zij een 'machteloze' Jezus zagen. Immers, Hij volgde een hoger plan, dat zij nog niet wisten. Hij wilde immers iets heerlijkers tonen, met het opwekken van Lazarus. Dat zouden ze nooit zo hebben kunnen bevatten. Juist daarom zegt Jezus ook dat Hij blij is voor Zijn discipelen dat Hij er niet bij was. Niet om Zichzelf leed te besparen, maar om hen daar te krijgen waar Hij hen hebben wil: "Opdat gij geloven moogt". Houd dat vast.
O ja? Hoe moest evenwel hun geloof wankelen, toen Hijzelf stierf op Golgotha, zonder Zichzelf te kunnen verlossen?! Toen hebben ze toch ook pas later leren inzien, dat "de Christus alzó lijden moest"? Ja. Er blijven vragen over. Toch gaat Jezus déze weg en laat Hij iets van Zijn plan doorschemeren. Hij is blij om hen en… Hij is uit op de versterking van hun geloof. Deze aanstaande opstanding van Lazarus is een illustratie, zoals ook de sacramenten illustraties zijn bij een diepere zaak. Om het te zien en… te geloven! Die geloofsversterking hebben we dagelijks nodig, of niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten