Welkom in het Heilige der Heilige

Stille Week (2)

Jezus is de nieuwe en levende weg naar God. Over die nieuwe weg kunnen we naar God gaan, achter het gordijn dat voor de hemelse allerheiligste kamer hangt. Jezus Zelf, Zijn lichaam, is als het ware dat gordijn. Alleen door Hem kunnen we binnengaan.
Hebreeën 10 : 20

Als de term ‘Heilige der Heilige’ valt, denk je direct aan de tabernakel. Aan de plek waar één keer per jaar de Hogepriester alleen mocht komen. Niet zomaar en niet elke dag. In het Heilige werden wel elke dag de offers gebracht en de gebeden opgezonden tot God. Maar nú is alles anders! Door Jezus.

Wat had Jezus ook alweer over Zichzelf gezegd? “Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven. Niemand komt tot de Vader dan door Mij” (Joh. 14 : 6). Dat leek symbolisch taalgebruik, maar juist door Jezus’ dood werd dit heel concreet waar: er kwam een pad door de zee van zonde en dood, naar het hart van Zijn Vader.

Paulus noemt dit een ‘levende weg’. Dat wordt in de Kanttekeningen uitgelegd als een “levendmakende weg”; een weg die je levend maakt dus! “Want,” zo stellen de kanttekenaren, “Christus’ dood is ons leven”. Kijk jij ook zo naar Goede Vrijdag?

In een stevige discussie met de zogenaamde schriftgeleerden wees Jezus op het Manna. “Jullie voorouders hebben dat brood gegeten, maar zijn uiteindelijk gestorven. Ik ben het levende brood dat uit de hemel gekomen is. Als je daarvan eet, zul je eeuwig leven. Dat brood is Mijn lichaam. Ik geef Mijn lichaam om aan alle mensen leven te geven.” (Joh. 6:48-51).

Dat betekent niet dat Jezus alle mensen zaligmaakt, maar Hij geeft Zijn lichaam zódanig, dat er genoeg leven voorradig. Over de voorraad vaccins is vandaag de dag veel te doen. Maar niet over de voorraad leven die er is in deze weg van Christus! Er is wonderbare kracht in het bloed van het Lam!

De zware lijdensweg die Jezus wilde gaan, had naast de vergeving van zonden nóg een doel: de toegang tot de Vader. Die toegang is er niet op de wankele basis van onze toegewijdheid of onze vrome nauwgezetheid, maar door Christus’ verdiensten. Daarom bidden we ook altijd “in Jezus naam”!

En nu het rijkste en meest aangrijpende. Jezus bad Zijn Vader of het ook zonder de drinkbeker van Gods toorn kon. Het kon niet. In de totale duisternis op Golgotha riep Hij: “Mijn God, waarom verlaat Gij Míj?” Vanwege Hemzelf was daar geen enkele reden toe, maar vanwege mij des te meer! Hij voor Mij, opdat ik nooit meer door God verlaten zou worden.

Jezus baande een begaanbaar pad naar het hart van Zijn Vader. Nu kan Zijn Vader ook mijn Vader zijn. Toegang is er en hoe?! Er hangt wel een voorhangsel voor: Jezus’ offer. Bij de Vader waai je niet zomaar even binnen! Bij binnenkomst word je altijd herinnert aan het prijskaartje van de toegang én aan het van harte welkom zijn vanuit Zijn geopend Vaderhart!