Hoe richt je je leven dan wél in?

Hoe richt je je leven dan wél in? (1)

Als dan nu alles helemaal vergeven is, is er verder geen offer voor de ongehoorzaamheid meer nodig. Hebreeën 10 : 18

Nu zou je kunnen denken, als je de vorige overdenking oppervlakkig hebt gelezen: wil je nu beweren dat we geen leven der dankbaarheid hoeven te hebben? Maakt het dan niet uit hoe je leeft?

Ik zei dat je de Geest de wet niet moet voorschrijven. Ook stelde ik dat je niet moest meedoen met allerlei voorschriften die je opleggen dat je zus of zo moet leven. Maar begrijp me niet verkeerd: ik beweer niet dat het niet uitmaakt hoe je leeft. Integendeel.

Als je je leven niet door de Geest laat vullen met goede dingen, nadat het is gezuiverd, loop je het grote risico dat het zo weer is gevuld met dingen die nutteloos zijn en je van God afhouden. Enerzijds moet je je leven niet vullen met een wettisch en dwangmatig navolgen van allerlei regels. Anderszijds is het ook niet zo dat je er dan maar op los leeft.

In de komende verzen komen zaken aan de orde die juist in deze context tot nadenken stemmen: “Want ons hart is schoongewassen door het bloed van Jezus. Daardoor hebben we nu een goed geweten” (vs. 22). Dat geweten is bevrijd en daar moet de Heilige Geest alle ruimte krijgen. Laat die reiniging door Jezus' bloed voor je een reden zijn om af te stemmen op dingen die Jezus aanbidden: hoe kun je je gedachten richten op Hem, met Hem praten onder je werk door en je dagelijks werk, dat Hij je geeft, in dankbaarheid aan Hem uitvoeren? En hoe kun je anderen iets laten merken van jouw bevrijding?

“Laten we blijven geloven in wat Hij heeft beloofd, zonder eraan te twijfelen. Want Hij die de beloften heeft gedaan, is trouw.” (vs. 23). Als Hij beloofd heeft dat jouw zonden zijn vergeven, dan moet je je niet elke dag weer afvragen of het nu wel écht en voldoende is vergeven. De twijfel aan Gods beloften, wekt juist afstand, waardoor je in onzekerheid terecht komt. Lees Zijn Woord en zing Hem biddend toe.

“We moeten elkaar aanmoedigen tot liefde en tot het doen van goede dingen” (vs. 24). Aanmoedigen is zo totaal anders dan elkaar de wet voorschrijven. En is aanbidding van God (stempelt dat jouw dagvulling?) niet het beste dat je kunt doen? Stimuleer elkaar om veel aan God te denken en aan Zijn heerlijkheid!

“Wij hebben niets te maken met luiheid waardoor we verloren gaan, maar met geloof waardoor we worden gered” (vs. 39). Vuur elkaar aan om vol verwachting uit te zien naar Jezus’ wederkomst. De NGB eindigt zo prachtig met dat grote verlangen waarmee de gelovigen uitzien. Als Hij komt, dán begint onze definitieve toekomst volmaakt. Zouden we niet al onze aandacht daarop richten? Juist het bezig zijn met deze toekomst voorkomt dat je in aardse en meetbare vroomheid blijft denken en geloven. 

 

Hoe richt je je leven dan wél in? (2)

Als dan nu alles helemaal vergeven is, is er verder geen offer voor de ongehoorzaamheid meer nodig. Hebreeën 10 : 18

Maar ik ben nog niet zo snel van orthodoxe critici af. Want hoe zit het dan met ‘de wet van Christus’ en de voorschriften die Paulus in zijn brieven geeft over de werken of vruchten van de Geest? Eist die Geest dan niet van ons dat we meer en meer het beeld van Christus gaan vertonen in ons leven?

Paulus schrijft in Efeze 4:32 zo iets: “Maar wees jegens elkander goedertieren, barmhartig, vergevende elkaar, gelijkerwijs ook God in Christus ulieden vergeven heeft.” En in het vers ervoor somt hij op wat daar dus niet bij hoort: “Alle bitterheid, toornigheid, gramschap, geroep, en lastering zij van u geweerd, met alle boosheid...”

In dit lijstje tekent hij het verschil tussen oude en nieuwe mens. Hij geeft geen puntenlijstje om dwang- matig na te streven, maar adviseert bij keuzes die je maakt in het leven. Het is dan ook merkwaardig dat men wel vaak citeert “legt af de leugen”, maar zelden “wordt toornig, en zondigt niet” of “Die gestolen heeft, stele niet meer, maar arbeide liever”. Zie je dat daar geen meetlat wordt gebruikt, maar een dringend advies om je leven bij te stellen. Ook niet in het stof moeten kruipen voor de heilige God, maar dat we ons dagelijks leven ánders laten inrichten door de Geest.

Of Galaten 4: een puntenlijst met zonden en één met vruchten van de Geest: “liefde, blijdschap, vrede, lankmoedigheid, goedertierenheid, goedheid, geloof, zachtmoedigheid, matigheid.” Dit lijstje wijkt af van dat uit Efeze 4. Welk lijstje moet je nu aanhouden? Kijk, daar gaat het nu mis. Deze richtlijnen worden ons

gegeven op momenten dat je kunt kiezen. Kijk het na wat de beste keuze is en kies voor dingen die bij God horen. Denk in ‘oude mens’ en ‘nieuwe mens’, maar niet in een slaafs naleven van allerlei eigenschappen.

Want... het zijn vruchten van de Geest! Als jij ze zelf gaat ondernemen, wat is dan de rol van de Geest? Dan wordt het vroeg of laat jouw levensstijl en niet het wandelen door de Geest. Daarom zei ik: doe niet mee aan het naleven van afturflijstjes.

In vers 26 waarschuwt Paulus om geen ijdele eer te zoeken (eergierig boven anderen willen uitsteken om te heersen) juist op het gebied van onze levens- wandel! Terg elkaar niet (met vrome lasten) en benijd elkaar niet vanwege “elkanders deugden, staten, of gelegenheden, dat meestal uit eergierigheid voortkomt”.

Paulus besluit de Galatenbrief met “zovelen er naar deze regel zullen wandelen, over dezelve zal zijn vrede en barmhartigheid...”. Regel? “Dat is naar deze leer die ik in deze brief over rechtvaardigmaking, Christelijke vrijheid en Christelijken wandel heb uitlegd.” God verlost ons niet van zonden om weer nieuwe lasten op te leggen, maar Hij geeft Zijn kind vrijheid om in kinderlijke liefde te wandelen met Hem.