Als de mensen door de offers wél volmaakt werden, zouden die offers vanzelf zijn gestopt. Want dan zouden de mensen die hun offer hadden gebracht en vergeving gekregen hadden, daarna nooit meer ongehoorzaam zijn geweest aan God.
Hebreeën 10 : 2
We zagen dat de offers geen kracht hadden om mensen volmaakt te maken. Ze wezen naar iets beters; en dat Betere was nu, toch? Maar juist over het offer van Jezus Christus zegt Paulus heel stellige dingen. Het is eenmalig, volmaakt en krachtig. Het is door God de Vader geaccepteerd. Dus…
Hierover zijn te veel clichées dat je niet zonder ruzie te krijgen in de kerk zult kunnen zeggen: Ja, door Christus zijn we wel een volmaakt nieuwe schepping. Zijn offer was wel volmaakt, maar wat merk ik daar als geredde zondaar dan dagelijks van? Is dat enkel iets voor straks? Wordt het alleen straks beter?
Het is heel veilig om dat met ‘ja’ te beantwoorden. Dan heb je geen gedoe en word je niet verdacht van remonstrantisme of overwinningsleventheologie. Maar het gevaar is dat we doorslaan naar de andere kant en passief en afstandelijk blijven kijken naar wat Jezus heeft gedaan. Mooi voor straks. Maar nu blijven we zondaars, dwaalzieken, vijanden van God zelfs. Dat laatste is overigens onbijbelse vrome ketterij!
Ik moet eerst even vers 2 in de SV en HSV citeren, zodat je kunt zien dat daar iets mis gaat “Anderszins zouden zij opgehouden hebben geofferd te worden, omdat degenen die den dienst pleegden, geen consciëntie meer zouden hebben der zonden, eenmaal gereinigd geweest zijnde” (SV) of “Zou er anders niet een einde gekomen zijn aan het offeren? Want zij die de dienst verrichtten, zouden zich dan in geen enkel opzicht meer bewust zijn van zonden, wanneer zij eens en voor altijd gereinigd waren” (HSV). Met deze vertaling wordt er gesuggereerd dat je lekker doorzondigt als je ‘voor eens en voor altijd’ gereinigd was; ook uit de Kanttekeningen kun je opmaken dat dit zo wordt gelezen. Maar dat staat er helemaal niet. De Basisbijbel is hier toch helderder in: als je voorgoed zou zijn gereinigd dan heb je op een gegeven moment geen offers meer nodig… want er is geen schuld meer. Voor de duidelijkheid: die volmaaktheid van de offers ontkent Paulus wel, maar hij schetst geen mensen die hun geweten dichtschroeien. Laten we dus goed duidelijk houden wát Paulus hier ontkent en niet óns dogma bouwen op wat we Paulus te laten buikspreken.
De Kanttekeningen maken een interpretatiefout: “ze zijn zich niet meer bewust van hun zonden; of: ze hebben geen gewetenswroeging over hun zonde; en weten zich niet meer schuldig aan die zonden, omdat zij er eenmaal van gereinigd of verlost zijn.”
Paulus had het over serieuze volmaaktheid en niet over hypocriete volmaaktheid! Door deze foute interpretatie gaat er in het vervolg iets wezenlijks mis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten