Jezus claimt satans terrein

"En staande boven haar, bestrafte Hij de koorts, en de koorts verliet haar […] En als de zon onderging, allen die kranken hadden, met verscheidene ziekten bevangen, brachten die tot Hem, en Hij legde een iegelijk van hen de handen op en genas dezelve."
Lukas 4 : 39a en 40

Als de zon ondergaat en de duisternis aanbreekt is er juist werk aan de winkel voor Jezus. Hoewel Hij oproept om te werken zolang het dag is, is Hijzelf 24/7 bereikbaar!

Ik ben iemand die vaak ergens een plaatje bij probeert te hebben. Soms zie ik – geholpen door mijn fantasie soms – tijdens een preek zomaar voor me hoe een en ander is gegaan. Dat levert soms ook vragen op, die anderen niet direct hebben. "Hoe was dan dit…?" "En vind je het niet raar dat …?" Of: "Dat moet toch enorm dit of dat zijn geweest voor de mensen die erbij stonden?"

Vandaag probeer ik een plaatje te krijgen van de Heere Jezus Die aan het werk is. Hoe deed Hij dat en wat gebeurt hier nu eigenlijk 'achter' deze ogenschijnlijk dorre opsomming van dingen die Jezus' deed. Er vallen mij een paar dingen op; en een van die dingen lezen we al in het vorige vers. Ik werd getriggerd door het 'boven' in vers 39 en het 'onder' in vers 40. Jezus staat niet zomaar aan een ziekbed, maar Hij staat er letterlijk en figuurlijk boven. Immers… Hij is nooit ziek geweest. Hij heeft enkel onze 'krankheden' op Zich genomen. Hij stond er toch boven. Hoewel… we lezen er eigenlijk nergens over, maar als Hij ook gestorven is, zou Hij dan ook weleens verkouden zijn geweest? Misschien vind je dat een rare vraag, maar er staat in de Bijbel dat Hij in alles ons gelijk werd, in alles is verzocht geweest, maar nooit 'in zonden' is gevallen. Dat is wat anders dan 'nooit ziek zijn'. Immers, Hij was ook weleens moe, verdrietig en angstig?! Hmm een gedachte voor nader onderzoek. Nú richt ik mij enkel op hóe Jezus te werk ging.

Jezus' werkhouding

Zoals gezegd beginnen we met iets dat bij me bleef haken in vers 39. Hij stond 'boven' de zieke. De Kanttekeningen wijzen op Jezus' houding: met Zijn hoofd over de zieke gebogen om haar aan te spreken. Dat is vreemd. Immers in de tekst staat dat Hij niet de zieke, maar de ziekte bestrafte en dus aansprak. Dat is trouwens wel iets waar we voortdurend op moeten letten. Jezus leert ons de ziekte, de zonde, in de ander te bestraffen, maar niet de persoon zelf te verwerpen. Paulus spreekt over een geestelijk strijd (foutieve meningen, dwalingen, ketterijen en kwalijke houdingen en visies) en niet een strijd tegen vlees en bloed (mensen en groeperingen).
Jezus stond 'boven' de ziek(t)e en gaf daarmee ook Zijn machtspositie aan. De ziekten raakten Hem niet lijfelijk, maar innerlijk. Het was de puinhoop die wij mensen ervan gemaakt hebben, terwijl de schepping juist Gods eer en glorie moest bedoelen. Wij maakten door de zonde een karikatuur van de Schepper. Begrijp je dat? Als iemand naar de schepping keek, dan wist hij of zij hoe de Schepper was. Zoals wij naar Jezus kijken en dan weten hoe Zijn Vader is. Wij kennen God de Vader door Zijn Zoon. Wij kennen God de Schepper door Zijn schepping. Maar dat laatste schept een misvormd beeld! Daarom staat Jezus daar ook geestelijk 'boven', zodat Hij dat beeld weer kan herstellen. Op dát punt was Hij ons niet gelijk. Dat moeten we ook altijd weer scherp hebben. Want anders gaan we Jezus imiteren met allerlei genezingscapriolen. Als wij de gave van genezing ons toeëigenen zonder dat we door Hem boven de ziekte zijn gesteld, dan lopen we het risico dat die ziekte (of satan) ons zal vernietigen; denk aan de zonen van Sceva. En wat voor beeld van God laten we dán achter?

Jezus' werktijd

Jezus werkte op de sabbath. Want Hij zei dat de rustdag er voor de mens was en niet de mens voor de rustdag. Zoals zondekennis geen doel in zichzelf is, maar tot Christus moet UIT-leiden, zo moet ook de rustdag geen doel in zichzelf zijn, maar tot God UIT-leiden. Dat 'UIT' gebeurt ook letterlijk in onze tekst. Mensen gaan uit hun sabbat-confortzone en komen tot Jezus. Echter… let eens op de tijd, wanneer ze dat doen!
Er staat heel zorgvuldig bij 'als de zon onderging'. Dat luidde namelijk het einde van de sabbat in. Verplaats je even in die doodzieke personen; die moesten maar ff hun … ophouden. Wet is wet; regel is regel. Niet op de sabbath! Maar zodra de zon ondergaat, komen de Kapernaümmers in actie en brengen hun geliefde zieken bij Jezus. Want ja, als Jezus een duivel (de aanjager van ziekten en de dood) de baas is, dan is Hij dus ook satans werktuigen de baas: de ziekten zelf. Nu is dat een prachtig beeld: de zieken bij Jezus brengen. Daarin worden we ook gestimuleerd tot voorbede voor elkaar, als er ziekte en nood is. Je kunt zeggen: dat is het beste dat je doen kunt. Maar ik wil er ook op wijzen dat deze mensen het met verwachting deden. Wat voor soort verwachting het dan ook was, ze verwachtten écht iets van Jezus, omdat ze eerder die dag Zijn almacht hadden gezien. En – dat zal tot ergernis van satan zelf zijn geweest – misschien dat de mensen wel zijn aangespoord door het 'evangelie van satan'! Wat zeg je nou? Ja. Want wat riepen die duivelen? "Ik ken U Wie Gij zijt, namelijk de Heilige Gods." Daar vergaloppeerde satan zich. Hij had krijsend Jezus op afstand willen houden, maar daarmee dreef hij de mensen juist dichter naar Jezus toe. Zijn diabolistisch werk brak hem bij de handen af. Gaaf om dat te zien, vind je niet? En dat juist op het moment dat de zon onder ging, toen de duisternis (symbool van satans heerschappij) leek in te zetten! Jezus werkt altijd… in het licht van de dag en in het duister van de (geestelijke) nacht.

Jezus' werkwijze

Tot slot nog iets over de manier waarop Jezus te werk gaat. Je kunt die zieke mensen als gewone patiënten zien, maar dat is wel wat oppervlakkig. Jezus had satan weggestuurd, de deur gewezen. En… satan ging! Maar betekende dat dat zijn rijk dus verbroken was? Probeerde satan niet per direct om zijn macht te claimen? Daarom moeten we in al die ziekten die bij Jezus worden gebracht ook de illustraties zien van satans claim op zijn territorium. Jezus was uit Zijn territorium (de hemel) gekomen en had Zich bewogen op vijandelijk terrein. De dictatuur van satans regime liet zich niet zomaar wegsturen. Akkoord, hij vertrok op staande voet, toen Jezus hem gebood te verdwijnen. Maar vertrekken is nog geen capitulatie.
Zie ze komen: die kranken die met verscheidene ziekten bevangen waren. Wie brengen hier die zieken? Letterlijk uit de tekst genomen zijn dat de mensen die 'kranken hadden', dus een vader die een doodziek of gehandicapt kind had, de man die een vrouw had die na haar zoveelste bevalling verlamd was geraakt, of een tienerzoon die zijn vader al was verloren en een moeder had die blind was; noem maar op… Al die mensen komen met hun zieke geliefden.
Maar is dit ook niet een demonstratie van die uitgeworpen duivelen? Zo van: "U kunt ons wel willen uitdrijven, maar kijk eens hoeveel macht wij toch nog hebben!" Als we deze zieken niet in dat perspectief zien, staren we ons alleen blind op 'gewone' patiënten; hooguit slachtoffers. Hier is meer aan de hand. De satan wil zich handhaven. Een les voor vandaag, waarin mensen neigen naar genezing met het wapen van het gebed. Wat is het dat we willen bestrijden? Wat is het waartoe wij dan geroepen worden? Is het de ziekte-uitdrijving of is het het gebed dat een wapen is? Het laatste woord zal er nog niet over gezegd zijn, maar men toch vaak vooral bezig met symptoombestrijding (de ziekte) en veel minder met de aanpak van de oorzaak (de zonde).
En Jezus? Laat Hij Zich afpoeieren? Hij legde ze de handen op (zoals Hij dat ook bij de weggestuurde (let op die woordspeling) kinderen deed) én geneest ze. Lees: geneest ze volkomen én allemaal. Zou je deze Jezus niet volgen? Zou Hij geen zeggenschap over jouw hele leven mogen hebben? Als Hij jouw leven regeert vindt er genezing plaats; heelheid, volkomenheid en reinheid. Wat een contrast met Zijn tegenstander, onder wiens bewind jij en ik zijn geboren. Het moet er van komen, die machtswissel. Maar wat een voordelen heeft het!