“Vertel eens: wat geloof jij eigenlijk?”

Stille Week (6)

Laten we blijven geloven in wat Hij heeft beloofd, zonder eraan te twijfelen. Want Hij die de beloften heeft gedaan, is trouw. Hij zal doen wat Hij heeft beloofd.
Hebreeën 10 : 23

Het is Stille Zaterdag. Wat maakt deze dag zo stil? Het verdriet over de dood van Jezus? Het einde van onze illusie over een aards Koninkrijk? Het plan van Jezus dat leek mislukt te zijn, doodgelopen op een kruispaal? Of die knagende vraag “En wat nu dan?” misschien?

Het Paasreces na het hectische en ontluisterende debat in Den Haag gister lijkt misschien wel op dit gevoel. Wat zijn woorden waard? De realiteit heeft de ideologie ingehaald. De niet gesteunde motie van wantrouwen wordt nogmaals ingezet met een besluit vanuit christelijke hoek de minister-president alsnog te laten vallen. Ik houd vragen over de situatie. Dit: het niet steunen van een motie van wantrouwen is een belofte. En juist daarover gaat de tekst vandaag.

Paulus roept ons op, juist op deze Stille Zaterdag, te blijven geloven in Hém Die wél betrouwbaar is. Sterker nog: we moeten zelfs in Zijn beloften blijven geloven, zonder twijfel! Kan dat wel? Wat zie je ervan op Stille Zaterdag, Petrus? En jij, Maria Magdalena? Johannes, jij dan? Ze zitten verslagen in de opperzaal en niemand troost iemand.

De woorden “Laten we blijven geloven in wat Hij heeft beloofd” komen ons daar krankzinnig over. Is de teneur van de Emmaüsgangers niet: “Wij dachten… Wij meenden… Maar…”? Het merkwaardige aan diep geschokt vertrouwen is dat het zicht op beloften die zijn gedaan vertroebelt. Als waren ze nooit gedaan.

Dat gevoel daar in die opperzaal is geen raar, onbekend fenomeen. Elke gelovige kan door zo’n gevoel worden overmand, als de weg soms anders gaat dan verwacht, gehoopt, gedroomd. Dus die oproep van Paulus is geen loos advies.

De HSV spreekt over “de belijdenis van de hoop” en dat wij die “onwrikbaar vasthouden”. De SV zegt juist: we moeten de “onwankelbare belijdenis der hoop vasthouden”! Het is nogal een verschil waar je dat woord ‘onwankelbaar’ neerzet! De Basis­Bijbel maakt het iets eenvoudiger. Want wat is vasthouden? Blijven geloven en niet twijfelen! Hoe kan dat? Omdat die beloften niet door zomaar iemand zijn gedaan, maar juist door dé Betrouwbare!

De Kanttekeningen wijzen ons op 1 Petrus 3 : 15, waar Petrus zegt: “Zijt altijd bereid tot verantwoording aan een iegelijk die u rekenschap afeist van de hoop die in u is, met zachtmoedigheid en vreze.” Is het offer en de opstanding van Jezus Christus niet juist de kern van ons geloof? Mogen mensen ons daar, juist vandaag, vragen over stellen? En ben je bereid om hen te woord te staan? Zelfs als het een fel debat wordt?