Verstoppertje?

"Deze dingen sprak Jezus; en weggaande verborg Hij Zich van hen."
Johannes 12 : 36b

Je kent dat wel: verstoppertje spelen. Die ander moet jou zoeken. Als kind speelde ik dat spelletje graag met kammeraadjes op het schoolplein of met vrienden of mijn neefje en nichtje tussen de houtstapels op het fabrieksterrein van mijn vader. Het spannendste moment was als jij zag dat die ander jou wel zocht, maar nog niet zag. Door een kiertje zag jij die ander zoeken: jij zag hem helemaal, hij zag jouw helemaal niet.
Het kant nog anders, als je iemand op een afstandje staat te bekijken, terwijl die ander zich niet bewust is dat jij hem ziet. Het overkwam mij vorige week nog, toen een jongere van de gemeente kwam aanrijden bij catechesatie; ik zat in mijn auto te wachten. Hij zette zijn scooter neer en stak nietsvermoeden een sjekkie op. Tot ik op de claxon drukte en hij zich een hoedje schrok.
Je bewust of onbewust verstoppen kan spannend of grappig zijn. En soms… soms zijn er momenten dat je je zou willen verstoppen… je maakte een domme fout en iedereen staart je aan. Je zou wel door de grond willen zakken, maar ja, dat kan niet.

Wat is het in onze tekst? Speelt Jezus – met eerbied – verstoppertje? Het griekse woord voor verbergen betekent ook 'schuilhouden' (we zijn dat al eerder in onze bijbelstudies tegengekomen) of 'aan de aandacht ontsnappen'. Het woord kan ook een metafoor zijn voor 'verzwijgen' of 'geheimhouden'. Wat Jezus betreft is het allereerst 'aan de aandacht ontsnappen. De geest van het moment is nog niet goed. De verwachtingen liggen totaal ergens anders. Of moeten we zeggen: de mensen zijn nog té positief jegens Christus? Met name Zijn intocht was glansrijk als was het een verkiezingsoverwinning. Niets was echter minder waar… dat zou blijken!
Maar is het 'verzwijgen' of 'geheimhouden' ook niet aan de orde? Houdt Jezus Zijn werkelijk missie op dit moment nog even achter de hand? Het lijkt er wel op. De spanning loopt op… maar niet de kant op die Jezus wil.

Johannes verzwijgt waar Hij heengaat. Mattheüs en Markus vertellen dat Hij teruggaat naar Bethanië. Lukas zegt er nog iets anders over in hoofdstuk 21 vers 37: "Des daags nu was Hij lerende in de tempel; maar des nachts ging Hij uit, en vernachtte op den berg, genaamd den Olijfberg."
Het verbergen had wel betrekking op de mensen, immers Hij verborg zich van/voor hen… Maar er was ook dat Zich terugtrekken en de gemeenschap zoeken met Zijn Vader. Er zijn meer momenten dan je voor mogelijk houdt, dat je je moet terugtrekken uit deze zich crazy-aanstellende wereld. Neem voldoende en voldoende vaak afstand en vraag je af of het allemaal wel de goede kant op gaat. Of het er wel toe doet, waar ieder zich druk om maakt. Neem vooral zodanig veel afstand, dat je dichter bij de HEERE bent en met Hem spreekt over de gekte en razende drukte van dit leven.

Jezus ging weg, staat er. Je zou toch denken: om dichter bij God te zijn, moet je in het heiligdom zijn. Dat is ook zeker zo. En toch gaat Jezus hier weg. Het zal zijn laatste bezoek aan de tempel blijken te zijn, als ik me niet vergis. Over enkele dagen wordt Hij uitgespuwd.
Kunnen we constateren dat we ook af en toe afstand moeten nemen van de kerk? Ja en nee. Niet te lichtzinnig en niet definitief. Maar objectief: ja. Af en toe afstand nemen van de kerk, de gemeente waartoe je behoort; en dan wel zo: zoals een schilder zijn schilderwerk bekijkt. Zoals een onderzoeker zijn project toetst aan de materie. Klopt het nog wel met Gods Woord, wat er gebeurt, gezegd en gepreekt wordt. Dat is niet modern, niet lichtzinnig, maar juist heel bijbels: denk aan Berea!