Eindoordeel

Laten we nog een keer naar de Kanttekeningen kijken, die uitleg geven bij de ‘Uw oordelen’ die ‘openbaar geworden’ zijn: “Namelijk tegen de antichrist en zijn aanhangers; van de uitvoering van deze oordelen zal in de twee volgende hoofdstukken breder gesproken worden.”


In dit hoofdstuk (Openbaringen 15) wordt verder nog gesproken over de zeven engelen die de oordelen hebben voltrokken in opdracht van God. Vervolgens  worden in hoofdstuk 16 ‘De fiolen van Gods toorn’ beschreven; stuk voor stuk worden de toornschalen leeggegoten en de oordelen uitgeschilderd. Het gruwelijke eindoordeel over Babylon wordt in hoofdstuk 17 uitgeschilderd en het doet ons aan als een schilderij van Jeroen Bosch. Tenslotte wordt de volkomen en definitieve val van Babylon in hoofdstuk 18 uiteengezet.
En dán breekt de Bruiloft van het Lam aan. Gek genoeg ziet Johannes dan toch nog een gericht: Christus treedt ten gerichte en richt Zich op het beest en zijn profeet! De satan wordt 1000 jaar gebonden en vervolgens totaal verslagen. Pas dan lezen we over het laatste oordeel! Waarna de nieuwe hemel en aarde worden uitgeschilderd met het Nieuwe Jeruzalem en de zaligheid van haar bewoners.
Ik laat even in het midden of daar nog een precieze volgorde in zit en hoe een en ander zich zal manifesteren. Maar dáár moet zich wel al ons verlangen op richten. Als dát je eindbestemming niet is, zal jouw bestemming onder het ­oordeel blijven liggen en door het Laatste Oordeel worden getroffen. Dat zijn serieus bloedstollende woorden, niet?

Het lied van Mozes

Deze laatste woorden van het lied van Mozes en van het Lam stemmen vooral overeen met de setting van de doortocht door de Rode Zee. Daar werd bezongen hoe de HEERE de vijand in het water van de Rode Zee had laten verzwelgen. Een lied over de dood van mensen die jou achtervolgden en die nu linea recta naar de hel zijn gegaan. Kun je dat maken als christenen? Mozes kon het; en Mirjam met alle vrouwen, viel hem bij en danste dat het een lieve lust was.
Eenzelfde houding zie je bij het Purimfeest, waar Haman, de gehangene, wordt uitgelachen. Hij dacht het volk van God uit te roeien en het werd zijn dood! Gods volk werd uitgeleid en vrijgemaakt. Ja, maar Haman sloeg zijn ogen op in de eeuwige pijn. Hoe graag zou hij Abraham of Lazarus naar de aarde sturen om ongelovigen te waarschuwen! Maar het kon niet meer; eeuwig ‘niet meer’! Zou je daarover een loflied zingen? Kun je dat maken als christen?
Bewust schrijf ik dit zo scherp, zodat je voelt dat hier een paradox in zit. Ons missionaire instinct komt hiertegen in opstand. En ik denk dat dat goed is. Tegelijk moeten wij ook Gods oordelen leren zien, herkennen, erkennen en aanbidden. De trend van onze tijd is dat we lievige christenen zijn. Maar dat is een waanbeeld dat niet klopt met wat de Bijbel zegt. We mogen verdrukkers en ongelovige belagers niet naar de hel wensen. Maar doe ook niet te soft! Want voor je het weet vind je Gods handelen onbegrijpelijk, ja zelfs onbarmhartig.
Jouw bewogenheid over zielen kan nooit boven de gekrenkte trots van God de Vader staan. Dat stond hij bij Jezus ook niet! Hij bleef mensen nodigen, maar de eer van Zijn Vader ging Hem boven alles. Er was ruimte voor iedereen om genade te krijgen, maar toch kreeg niet iedereen genade. Dat was niet onbarmhartig van God de Vader, of gebrek aan Jezus macht, maar pure onwil van de ongelovigen.
Ik vermoed dat we teveel het Oude Testament hebben dicht gelaten, zodat we een vertekend beeld van God hebben gekregen. We lazen de brieven van Johannes en Paulus en we werden doordrenkt met bewogenheid over afval en zonde (en dat is niet verkeerd!), maar zijn we daardoor niet een ietsje pietsje doorgeslagen en de toonzetting van de profeten kwijtgeraakt? Jezus sprak voortdurend de profeten na. Hij bracht geen nieuwe leer, dan alleen dat Hij Zijn Vader scherper voor ogen schilderde.

Het lied van het Lam

Mozes en Christus sluiten elkaar niet zo erg uit, als wij vaak denken. Ik vrees dat veel westerse christenen met de leer van de apostelen aan de haal zijn gegaan en die twee tegenover elkaar hebben gezet.
Luister maar eens wat Johannes in het eerste hoofdstuk van zijn evangelie zegt: “Want de wet is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid is door Jezus Christus geworden.” Denk daar eens rustig over na en lees er de Kanttekeningen bij:
“Want de wet…”: Namelijk de wet van de zeden (de tien geboden) met de bedreiging des eeuwigen vloeks tegen de overtreders, en ook de wet der ceremoniën.
“…is door Mozes gegeven…”: Dat is, door de dienst van Mozes, Hebreeën 2 : 2, 5, 16: “2. Want indien het woord, door de engelen gesproken, vast is geweest, en alle overtreding en ­ongehoorzaamheid rechtvaardige vergelding ontvangen heeft; 5. Want Hij heeft aan de engelen niet onderworpen de toekomende wereld, van welke wij spreken. 16. Want waarlijk, Hij neemt de engelen niet aan, maar Hij neemt het zaad Abrahams aan.”“… de genade…”: Namelijk de verlossing van de vloek van de wet, Rom. 10 : 3, 4; Gal. 3 : 13 en van de aanneming tot kinderen, Rom. 8 : 15:
• Rom. 10 : 3 “Want alzo zij de rechtvaardigheid Gods niet kennen,
en hun eigen gerechtigheid zoeken op te richten, zo zijn zij der rechtvaardigheid Gods niet onderworpen.”
• Rom. 10 : 4 “Want het einde der wet is Christus, tot ­rechtvaardigheid een iegelijk die gelooft.”
• Gal. 3 : 13 “Christus heeft ons verlost van den vloek der wet, een vloek geworden zijnde voor ons; want er is geschreven: Vervloekt is een iegelijk die aan het hout hangt…”
• Rom. 8 : 15 “Want gij hebt niet ontvangen den Geest der ­dienstbaarheid wederom tot vreze; maar gij hebt ontvangen den Geest der aanneming tot kinderen, door Welken wij roepen: Abba, Vader.”
“…en de waarheid…”: Dat is, de vervulling, zowel van alle beloften, 2 Cor. 1 : 20, als ook van alle ceremoniën en beelden van dingen die zouden komen, Col. 2 : 17:
• 2 Kor. 1 : 20 “Want zovele beloften Gods als er zijn, die zijn in Hem ja, en zijn in Hem amen, Gode tot heerlijkheid door ons.”
• Kol. 2 : 17 “Welke zijn een schaduw der toekomende dingen, maar het lichaam is van Christus.”
“… zijn door Jezus Christus geworden”: Namelijk door Hem als de Zoon en Heere van het huis, Hebr. 3 : 5, 6:
“En Mozes is wel getrouw geweest in geheel Zijn huis als een dienaar, tot getuiging der dingen die daarna gesproken zouden worden, maar Christus als de Zoon over Zijn eigen huis; Wiens huis wij zijn, indien wij maar de vrijmoedigheid en den roem der hoop tot het einde toe vast behouden.”

Zie je dat Christus en Mozes niet los van elkaar opereren? Ik zou daar zelf Elia nog bij kunnen voegen, die ook aanwezig was bij de verheerlijking op de berg. Wij moeten dingen niet uit hun verband rukken en tegenover elkaar gaan zetten. Die zangers daar aan de glazen zee hielden (of moet ik zeggen ‘houden’?) de dingen goed bij elkaar.
Dat Laatste Oordeel gaat zeker komen. De duivel zal het onderspit delven en daarmee zal God overduidelijk triomferen over al Zijn vijanden. Als je bij Hem hoort, zul je mee zingen in de lofzang op deze grote en allesoverheersende bevrijding. De feestvreugde van 5 mei 1945 zal in het niet vallen bij die feestvreugd. Tóen werden collaborateurs, zwartwerkers, moffenmeiden en nsb’ers opgepakt, vastgezet en veroordeeld. Dat ging niet helemaal zuiver altijd en er ontsprongen ook nog teveel mensen de dans (die soms wel later zijn opgepakt. Met name moffenmeiden werden mensonterend behandeld en tentoongesteld, terwijl ze werden besmeurd en bekogeld met de meest smerige dingen die voor handen waren. Opgekropte haat uitte zich in buitensporige wraak; tóen vond men dat alleszins acceptabel; later is men dat gaan afkeuren. Maar bij het Laatste Oordeel zal er geen enkele goddeloze de dans ontspringen en zal geen onschuldige worden veroordeeld. God spreek recht op een feilloze wijze.

Het laatste Oordeel

Johannes vertelt hoe dat er aan toe zal gaan; we kunnen dat lezen in het twintigste hoofdstuk (vers 11-15): "En ik zag een groten witten troon, en Dengene, Die daarop zat, van Wiens aangezicht de aarde en de hemel wegvloden, en geen plaats is voor die gevonden. En ik zag de doden, klein en groot, staande voor God; en de boeken werden geopend; en een ander boek werd geopend, dat des levens is; en de doden werden geoordeeld uit hetgeen in de boeken geschreven was, naar hun werken. En de zee gaf de doden, die in haar waren; en de dood en de hel gaven de doden, die in hen waren; en zij werden geoordeeld, een iegelijk naar hun werken. En de dood en de hel werden geworpen in den poel des vuurs; dit is de tweede dood. En zo iemand niet gevonden werd geschreven in het boek des levens, die werd geworpen in den poel des vuurs."

Dit hele indrukwekkende gebeuren kadert het einde van alles in. Hier houdt de terreur van de zonde op. Hier eindigt satans macht en vanaf dit moment zal er nooit meer iemand last hebben van de zonde waarin de duivel de mensheid trok. Het is juist datgene wat hierna komt, dat de zangers aan de glazen zee vervult met opgetogenheid en aanbidding. Dit hadden ze nooit kunnen bedenken en dit hadden ze nog minder zelf kunnen bewerken. Dit is 100% werk van Gods alvermogen!
Voor God is het nog niet klaar. Er komt nog de ­manifestatie van het Nieuw Jeruzalem, de Stad Gods die tegelijk bruid wordt genoemd. Misschien ga ik daar nog eens over verder mediteren. Voor wat betreft het Lied van Mozes en het Lied van het Lam ga ik hiermee afronden. De grote en indringende vraag is: zullen jij en ik daar bij die zangers staan en met hen meezingen. Je ziet dat de zangers geen naam hebben. Die doet er niet meer toe. Daar kun je alvast nu mee beginnen: jouw naam doet er niet toe. Maar draait het je om Gods glorie die absoluut alomvattend zichtbaar zal worden? Wij mensen kunnen niet verlangen naar iets waar we geen plaatje bij hebben. Daarom moeten we veel mediteren over deze dingen van onze eindbestemming. En geloof me: wat we ook zullen bemediteren – met de koningin van Scheba – de helft hadden we nog niet kunnen dromen!