De rechtzinnige keerzijde van de liefde tot God

 “Die Mij niet liefheeft, die bewaart Mijn woorden niet; en het Woord dat gijlieden hoort, is het Mijne niet, maar des Vaders, Die Mij gezonden heeft.”

Johannes 14 : 24

We moeten bij God de Vader uitkomen, de bedenker van Zijn Eigen Woord!

Waar in de prediking en in het gemeente-denken de gouden middenweg wordt verlaten, belanden we in de berm van vrijzinnige of rechtzinnige God-loosheid. Jezus heeft vlak hiervóór het Evangelie gepredikt, de heerlijke kant van het leven met Hem geschilderd.

Maar er zit ook een andere kant aan de prediking van het geluk en de zegen. Waar we God negeren, of waar we ons enkel richten op Zijn wetten/regels zonder Hem erbij te bedoelen, lopen we óók een toekomst tegemoet: de anti-zaligheid. Allereerst de vraag: wordt die andere kant wel benoemd in de gemeente en in de prediking? En zo ja: naar welke kant dan? Het is zo goedkoop om mensen weg te zetten die geen zin hebben in de kerk en het geloof. Die lopen natuurlijk regelrecht naar de hel, wordt er dan gezegd. Maar waar lopen mensen heen die jaar en dag onveranderd in de kerk zitten? Of zij die zich richten op de regeltjes, maar de Bedenker van die regels niet kennen? Je kunt als een moslim perfect de plichten nakomen, je leven intomen, uiterlijk voorbeeldig leven, bewegen en praten, maar waarom doe je dat? Is die zogenaamde liefde tot Gods wet een lifestyle zonder dat je een levende relatie met de Ontwerper van die lifestyle hebt? Dan lig je evenzeer verworpen en loop je naar de hel. Nota bene met open ogen, terwijl je de goddeloze kroegtijgers, de hoeren en tollenaars in een 21e-eeuws jasje, kunt omschrijven als mensen die met gesloten ogen naar de verlorenheid lopen.

De andere kant van de medaille

Ik vraag me in alle ernst af wie Jezus voor ogen heeft, als hij zegt: “Die Mij niet liefheeft, die bewaart Mijn woorden niet”. Je bent namelijk gauw geneigd te denken dat dat dan wel over goddeloze gasten gaat die opgaan in de wereld. Maar zou Hij niet heel goed juist die mensen bedoelen, die zeggen Zijn wetten, woorden, te bewaren (conserveren), en die volgens Hem, omdat ze Hem niet persoonlijk liefhebben, daarom helemaal niet bezig zijn Zijn woorden te bewaren (in praktijk brengen)?
Als Jezus namelijk spreekt over de wereld die de Heilige Geest niet kan ontvangen, dan richt Hij zich misschien nog wel het meest tot die godsdienstige wereld, die er uiterlijk bij hoort, maar er door het ontbreken van de liefde tot Hem volledig buiten staat.
Die andere kant van de medaille zit dus gewoon in de kerk, misschien wel naast je in de kerkbank of… erger nog: ben jij het? Herken je (je in) die profielschets van 'uiterlijk vroom' en 'zwaarwichtig of ingewikkelde theologische zaken', maar als het gaat over het hart van het Evangelie en het eigen hart, dan staat de wagen stil? Je kunt er kort of lang over praten; het heeft geen zin: alles staat of valt met de liefde tot de Heere Jezus. Wat vind jij van Christus?

De andere Eigenaar van het Woord

Je kunt wellicht zwaarwichtige dingen zeggen over Jezus' woorden; misschien gebruik je Zijn woorden wel om andere te laten zien dat zij er nog helemaal buiten staan. Misschien gebruik je Zijn woorden wel om er Hem mee te laten buikspreken. Let dan goed op, want Jezus opent een onverwachte deur: “Die woorden, die Ik spreek, zijn niet van mij, maar van Mijn Vader!” Goochelen met de Bijbel is goochelen met Gods Vaderlijke Woord. En dat is bloedlink! Want als jouw constructie lijkt te kloppen en Hij geeft er een klein tikje tegen, zou het zomaar eens kunnen instorten. Omdat het niet gegrond blijkt op de Steenrots! Omdat het de draagkracht van de liefde miste. Omdat het was gelijmd met eigengemaakt vroom cement van uiterlijke schijn.
Slaafs naleven van Gods geboden, inzettingen en rechten is de dood en níet het leven! Ik denk daarbij aan dingen als 'christenen moeten ook de joodse feesten gaan vieren', of 'de tweede feestdagen van Kerst, Pasen, Pinksteren en zelfs Goede Vrijdag, zijn maar menselijke bedenksels, dus die moet je niet houden', of 'het houden van de sabbat is het enige juiste; de zondag is een foute instellen', of 'we moeten in het zwart gaan en gebogen onder de zondelast lopen', 'alle preken met afsnijdend zijn: de wet moet erin gegooid worden en de mens moet als zondaar worden gepredikt' …
Ik sprak eens iemand over de preken in onze gemeente, die zei 'dankbaar te zijn dat we nog elke zondag mochten horen dat we zondaren zijn'. Hij had een klepel zien hangen, een klok horen luiden, maar hij maakte er zijn eigen carillon van. Ik ben mensen tegengekomen die wat op mijn kleding hadden aan te merken, omdat ze zich niet konden voorstellen dat een kind van God ooit zulke kleuren en kleren zou dragen. Veel succes in Afrika of Azië… Ik kom teveel mensen tegen die de mond vol hebben van de leer (en het blijft vaak vaag wat ze dan precies bedoelen), maar het als heel lastig ervaren als er dan gevraagd wordt naar hun Heer! Want ja, je kunt je mond wel vol hebben van leer en leefregels, maar als het leven eruit is en de liefde tot de HEERE niet de bodem is van jouw liefde tot de leer… dan is het alles net zo ijdel als de godsdienstigheid van de indiaan, de bosneger, de moslim, de hindoe en de boeddhist… Vraag maar aan Luther!

Tot slot nog iets over mensen die juist heel druk met Jezus zijn. Je zou zeggen, wat is daar fout mee. Op zich niets, maar… waarom verwijst Jezus naar Zijn Vader? Ik kom die mensen vaak tegen in evangelische kringen, maar in een iets gewijzigde versie komen ze ook onder refo's veel voor! De invalshoek is iets verschillend, maar het effect is even ontwrichtend. Je kunt je heel blind staren op Jezus, maar het moet je echt tot de Vader brengen. Hij deed het werk op Golgotha niet voor Zichzelf, maar puur voor Zijn Vader: en dan zo dat Hij zondaars weer in een rechte verhouding tot Zijn Vader bracht.
Niet voor niets zegt Jezus hier dat wat Hij zegt niet Zíjn woorden zijn, maar de woorden van Zijn Vader. Kijk nog eens goed naar jouw Godsbeeld. Is dat correct in balans? Blijft de Vader niet te zeer buiten schot? En… is er voldoende ruimte voor de Heilige Geest? Niet om allerlei spirituele ervaringen en gaven te creëren, niet om de aandacht op de Geest Zelf te vestigen, maar beiden, zowel God de Zoon als God de Heilige Geest, richten Zichzelf en ons op de Vader, op Zijn heerlijke troon. En rondom die troon liggen al onze kronen. En naast de troon, de zetel van Christus, het Lam dat geslacht is. En de volheid van de Geest omringt en verbindt. Dát is de hemel. Ben jij erheen op weg?