Gaat het al een beetje dagen?

"En zeer vroeg op den eersten dag der week, kwamen zij tot het graf, als de zon opging"
Markus 16 : 2

Voor wat je levensweg betreft, kun je denken naar iets toe te werken, maar plots doet zich iets voor, dat die hele visie omvergooit. Dat kan ingrijpend, schokkend en verwarrend zijn, bijvoorbeeld wanneer ziekte, werkloosheid of zelfs de dood van een geliefde die 'omleiding' teweeg brengt. Maar het kan ook iets positiefs en blij-verrassends zijn, zoals een plotselinge promotie, een nieuwe baan, een levenspartner of een onverwacht succes. In beide gevallen kom je er achter dat de HEERE een ander en ook beter plan had met je leven dan je zelf voor ogen had.

Uit de duisternis…

Als je Paulus' carrière bekijkt binnen het denkraam van de joodse overpriesters, dan snap je niet dat hij later zegt: "Ik heb al die dingen leren waarderen als schade en als drek!" Zo'n carrière en… hij dacht ook nog dat hij geen goddeloos, maar juist een godzalig leven leed. Dit was waar elke orthodoxe jood hoog tegenop keek. Maar nee… God zette een bliksemende streep door die rekening. En wat is Paulus daar dankbaar voor geweest.
Het kan ook anders, net als bij Maria Magdalena. Ze ging gebukt onder demonisch geweld. Een uitzichtloos bestaan met een afgrijselijke angst voor de hel en de helse machten. Wellicht was ze helderziend of belast met een waarzeggende geest. Niet voor niets wordt er gesproken over zeven (een volheid) aan duivelen. Was Legio wellicht ook in Magdala aanwezig, evenals in Gardara? Maar toen kwam Jezus. Hij had een heel ander plan met Maria, dan satan. Hij sprak en de duivelen weken; niet in een kudde zwijnen (zelfs die ruimte liet Jezus hen niet toe), maar gewoon: weg, terug naar de hel.
Zolang Jezus maar bij haar was, voelde ze zich veilig. Wat kon haar gebeuren, als die liefelijke stem klonk, die zo onverbiddelijk het krachtenveld van satan in haar had gebroken? Totdat… totdat die stem na een bazuinstoot aan het kruis, definitief zweeg. Wat was er volbracht? Jezus weg uit haar leven, daar is niets volbrachts aan. De satan kreeg – zo leek het wel – weer vrijspel. Voor haar gevoel zat ze weer middenin de duisternis.
Het enige dat ze nog kon doen is dichtbij het lichaam van Jezus zijn. De bijzondere band met Jezus is niet uitwisbaar, zelfs niet door de dood. Met zorg heeft ze de zalf volgens oud recept bereid. Ze zal die nacht weinig geslapen hebben. En nog voordat het licht wordt is ze al op pad gegaan. En Maria en Salome lopen met haar mee; want ook zij voelen zich gedrongen iets te doen. Iets doen is beter dan stil in een hoekje zitten kniezen.

…tot Zijn wonderbaar licht

Het is alsof de Statenvertalers voorvoelden dan kritische Bijbellezers vragen zouden gaan stellen bij deze tekst. Hoe zat dat? Ze gingen volgens Johannes 20 vers 1 weg toen het donker was en hier lezen we dat ze bij het graf komen als de zon opgaat: "Zij hadden zich wel met het krieken van den dag opgemaakt om te gaan, toen het nog duister was, Joh. 20:1, maar zijn omtrent het graf gekomen met het opgaan van de zon."

Toch heeft die term 'de opgaande zon' wel meer geklonken in de Bijbel. Zo lezen we over Loth, na diens vlucht uit Sodom: "De zon ging op boven de aarde, als Lot te Zoar inkwam." (Genesis 19 : 23).
En na Jacobs worsteling in Pniël in Genesis 32 : 31 lezen we: "En de zon rees hem op, als hij door Pniël gegaan was…".
In het eerste geval (van Loth) lezen nog van een opgaande zon: de dag breekt aan en daarmee de redding. Maar in het tweede geval (van Jacob) rees de zon 'hem' op, dus voor hem persoonlijk. Daar daagt als het ware iets in het oosten (de opgang der zon). Er ging hem iets dagen… iets van Gods grote verlossingswerk begon door te dringen.

Zo komen we het tegenovergestelde ook tegen in de Schrift: "Alzo togen zij voort, en wandelden; en de zon ging hun onder bij Gibea, dewelke Benjamins is" (Richteren 19 : 14). En:"Maar Joab en Abisai jaagden Abner achterna; en de zon ging onder, als zij gekomen waren tot den heuvel van Amma, dewelke is voor Giach, op den weg der woestijn van Gibeon" (2 Samuël 2 : 24). In beide gevallen is er ook ethisch en maatschappelijk een zon aan het dalen en een nacht aan het invallen.

Als Maria Magdalena met haar vriendinnen (die wellicht iets ouder waren dan zij zelf) bij het graf aankomen, rijst niet alleen de zon boven de kim, maar gaat er een verlosssend licht op; terwijl ze het zelf nog niet doorheeft. Elke volgende stap zal haar meer duidelijk worden van wat er werkelijk is gebeurd. God is hen voor geweest. Hij heeft Zijn Zoon opgewekt; daar kwam geen mensenhand aan te pas en daar hoefde ook geen zalfje meer bij…

"U is een beter lot bereid; uw heilzon is aan 't dagen." (Psalm 68 vers 6 berijmd). Het duurt soms even voor we doorhebben dat de HEERE al bezig is in ons leven. Helaas. De Heere Jezus verwijt Zijn jongeren ook dat ze traag van hart zijn en onverstandig. Maar ondanks dat, is het heerlijk te ervaren dat de HEERE wonderlijk werkt en ons al een eeuwigheid voor is. Want het is niet alleen dat Hij Zijn Zoon al had opgewekt, voordat de vrouwen Hem hadden kunnen zalven en netjes begraven. Hij had sowieso Zijn Zoon al met deze taak belast en de Zoon Zelf had deze taak al van eeuwigheid op Zich genomen, voordat de mens beseft in de eeuwige problemen te zitten! Daar konden we best eens wat meer bij stilstaan.