Gods onmetelijke wijsheid

Lijdenstijd 2019 - Bezinning IV

…men kan ze niet in orde bij U verhalen; zal ik ze verkondigen en uitspreken,
zo zijn zij menigvuldiger dan dat ik ze zou kunnen vertellen.
Psalm 40 : 6b
Als je een boek over God zou moeten schrijven, waar zou je beginnen? Om nog maar te zwijgen van het aantal pagina’s dat je nodig zou hebben. Hoewel David grote moeite heeft om met zijn beperkte woordenschat Gods grootheid en wijsheid uit te drukken, zegt hij niet: “Laat maar zitten, dat lukt me toch niet.”
Hij gaat er juist wél mee aan de slag, alleen constateert hij gaandeweg dat het zoveel rijker en zoveel groter is dan de uitingen die hij kan gebruiken: muziek, woorden en gedachten. Zelfs in het prijzen en grootmaken van de HEERE ervaart hij de gebrokenheid van de mens, door de zonde. Het doet hem pijn dat hij niet tot die hoogte kan komen die écht passend is bij de HEERE.
Ken je dat? Wat doet dat met je? Raak je teleurgesteld? Of wakkert dat juist het verlangen aan om het tóch te doen? Je kunt het niet voldoende; ten diepste kun je het zelfs nog niet voor 1%. Maar dat is niet wat de HEERE vraagt. Hij vraag niet dat je volkomen perfect acte de présence voor Hem geeft. God komt niet naar de ‘schouwburg op aarde’ om te worden geëntertained! Hij komt tot het Zijne om ondanks gebrokenheid gekend, herkend en aanbeden te worden.
En aanbidding – het benoemen van Gods wijsheid, heerlijkheid en macht – bestaat niet uit een perfecte ‘act’, maar uit een hartelijke lofprijzing. Niet de onmachtige mens moet het middelpunt worden. Niet zijn onmogelijkheid om woorden over God te formuleren. God is als een moeder of vader die geniet van een prachtige kliedertekening van hun zoontje of dochtertje, dat die kloddermassa speciaal voor hen heeft gemaakt.
Zulke ouders kijken niet keurend naar de klodders verf: “Nou, als je nou meer bruin had gebruikt, dan was het wat meer een boom geweest dan die paarse strepen daar!” Nee, ze zeggen: “Heb je dat speciaal voor mij gemaakt?” En als het kind hen opgetogen, met grote open ogen aankijkt, is het genoeg. Zo is de Vader ook. Hij herkent er Zijn Eigen Zoon in en daarom is het genoeg.