Een scherpe les tussen de regels door

Als Gods weg een warboel voor je lijkt, is het goed je te realiseren dat Zijn weg altijd de goede kant op gaat.

 

"En zalig is hij die aan Mij niet zal geërgerd worden"
Mattheüs 11 : 6

In de vorige bijbelstudie ging het over dat ene dat Jezus níet citeerde uit de profetiën, maar achterwege laat: dat de gevangene vrijheid krijgen bij de komst van de Messias. Dat moet voor Johannes de Doper een moeilijk punt zijn geweest. Maar… laat Jezus dat helemaal achterwege of zegt Hij er tóch iets over?

Tussen de regels door

Juist op het moment dat Jezus iets had moeten zeggen over die profetische woorden jegens gevangenen die zullen worden bevrijd, voegt Hij de zinsnede toe, die in onze dagtekst staat: "Zalig is hij die niet zich niet aan Mij zal ergeren." In de Kanttekeningen hun je hierbij lezen: "Dat is, die uit Mijn geringe staat of leringen geen aanstoot neemt om in Mij niet te geloven. Zie Mark. 6 : 3. Joh. 6 : 41, 52, 66." Het lijkt alsof de Kanttekenaren deze zin lezen als doelend op Jezus' persoon en manier van onderwijs.
Maar zou het niet juist zorgvuldig gekozen kunnen zijn als doelend op dat wat Jezus voor Johannes achterwege liet? En dan zo: "Ook als jij als gevangene niet zult worden bevrijd – omdat Ik een ander plan met jouw leven heb – erger je dan niet aan Mij en Mijn weg, maar volg Mij onvoorwaardelijk." Dan zou Jezus hier tussen de regels door een heel heldere boodschap aan Johannes hebben doorgegeven. Wellicht hebben Johannes' discipelen het niet begrepen, maar voor Johannes zelf was het een boodschap van troost, hoewel met een zachte terechtwijzing. Erger je niet aan de HEERE, als Zijn wegen hoger zijn dan jouw wegen; als de weg in je leven anders loopt.
Persoonlijk vind ik dat een lastige les, waar ik soms best veel moeite mee kan hebben. Maar dat ík er moeite mee heb, betekent nog niet dat ik God geen gelijk geef. Je kunt nog zoveel plannen hebben, nog zoveel andere opties voor mogelijk houden. Die optionele wegen loslaten en Gods weg gaan kost inspanning en afsterven aan je oude mens. En al meer raak je overtuigd van het feit dat, wil ik Gods doel bereiken, Hij mij echt wel een begaanbaar pad geeft. Dagelijks en voortdurend biddend: wijs mij de weg.

Scherpe leefregel

Nog even terug naar de ergernissen, waarover Jezus spreekt. De gelijkenis van het zaad vertelt over 'zorgvuldigheden' die het geloof kunnen overwoekeren. Of over vogels die al snel het zaad wegpikken. Of over rotsen onder de grond, die het opgroeiende, ontluikende zaad laten verschrompelen, verdorren.
Ergernissen zijn ook zulke rotsen, die de aanvankelijk opgeschoten beroering in je ziel kunnen doen verdorren. Ergeren is eigenlijk een gemelijke manier van inzinken en verdorren. Een nukkige vorm van teleurgesteld zijn. Ergernis staat in vol contrast met geloof, vertrouwen en groei.
Ligt daar wellicht voor ons vandaag ook een corrigerende tik in deze scherpe leefregel? Wat doet het in ons gemoed, wanneer Gods weg een andere kant op gaat dan die welke wij voor ogen hadden? Wat is het effect in ons denken en gevoelen, als we Gods hand voelen die ons een andere richting in duwt of die telkens wegen blokkeert, die we hádden willen inslaan?
Als de opties in het leven worden 'toegemuurd' (zeg maar: dichtgemetseld), zijn we dan gefrustreerd? Boos? Nukkig? Gemelijk? Of drijft het ons tot het gebed: "Heere, welke kant wilt U op? Wat wilt U dat ik doen zal? Waar kan ik U beter dienen? Welke weg leidt naar Uw toekomst? In welke weg komt U tot Uw eer?"
Je voelt denk ik wel aan, dat deze gebeden niet uit jezelf komen. Dat zit er niet standaard in. Wat is de leiding van Gods Geest keihard nodig om tot zulke gebeden te komen. Zeker als je daarin je karakter ook nog eens tegen hebt. Thomas besloot om dan maar achter Jezus aan te gaan en uiteindelijk met Hem te gaan sterven; Petrus veerde op en brieste: "Dat zal U geenszins geschieden!" Beiden waren discipelen en beiden hadden niet begrepen hoe je Gods weg zou moeten gaan. Johannes zwijgt op dit punt; ook hij zal onthutst zijn geweest, maar uitte dat nog even niet. Wat een karakterverschillen. Maar allemaal hadden ze Gods Geest nodig die hen leidde naar het punt en op de weg van God!