Wensende onzin en wenselijke zin

Lijdenstijd 2019 - Bezinning XXII

Het behage U, HEERE, mij te verlossen; HEERE, haast U tot mijn hulp.
Psalm 40 : 14

Die wensende vorm werkte aanvankelijk afstotend op mij. Ik houd niet zo van wensende woorden. “Het behage U, HEERE…” klinkt mij alsof de persoon in kwestie veinst en een wit voetje bij God wil halen. Doe je niet deemoediger voor dan je bent. Ik heb een allergie voor mensen die zeggen te zuchten en te steunen. Houd dat maar in de binnenkamer; kijken of er dan nog zo gezucht wordt! Lijkt dat soms op die lange gebeden van de Farizeeën op straat?
Maar… dat woord ‘behagen’ bleef me aanstaren. Wat was daar mee? Het kan ‘een welgevallen hebben’ betekenen, of ‘aanvaarden/aannemen’. Toen de Vader in de hemel Zijn Zoon uit het water van de Jordaan zag komen riep Hij vanuit Zijn Heiligdom, ten aanhoren van alle engelen, heiligen en omstanders: “Deze is Mijn Zoon, in Wie Ik ál Mijn welbehagen heb!” Dat moet daverend hebben geklonken, denk je niet? Als God ergens opgetogen over is, dan gaat het er expressief aan toe!
Waarom had Hij zo’n behagen in Zijn Zoon? Om dat Díe ging doen waar Hij blij van werd: de weg van ons weer openen naar Zijn Vaderhart. Wij lieten het er maar bij zitten, alsof het niet echt boeiend was! Ja, wij hadden het vermogen ook niet, maar… we zaten er ook niet op te wachten!
Verlossen! Dat was nu precies het werk dat de Zoon ging doen en daarover was de Vader zo opgetogen. De dichter leert mij bidden om de Zoon Zijn gang te laten gaan: “Doe dat werk van de verlossing, waarover de Vader Zich zo intens verheugt, ook aan mij. En doe het met haast!”
Ds. Koppelaar zei zondag: we kunnen God geen groter eer brengen dan Hem om hulp en ontferming te roepen: Hosanna! Hem laten merken en horen dat wij Hém nodig hebben en niet zonder het werk van Zijn Zoon kunnen. Gooi al je wensende krukken – waarmee je God dacht gunstig te stemmen en aan je kant te krijgen – maar aan de kant en roep Hem aan in Zijn Zoon… ­Welbehagelijker kun je het niet doen!