De pijn als je geliefden niet geloven

Galilea; we zien de plaatsen Kana, Nazareth, Chorazin, Kapernaüm en Bethsaïda.

"En na de twee dagen ging Hij van daar en ging heen naar Galilea;

Want Jezus heeft Zelf getuigd, dat een profeet in zijn eigen vaderland geen eer heeft.

Als Hij dan in Galilea kwam, ontvingen Hem de Galileërs, gezien hebbende al de dingen, die Hij te Jeruzalem op het feest gedaan had; want ook zij waren tot het feest gegaan.

Zo kwam dan Jezus wederom te Kana in Galilea, waar Hij het water wijn gemaakt had."

Johannes 4 : 43-46a 

Wat een pijn kan het teweeg brengen bij een getrouw predikant, als hij tegenstand ondervindt, wanneer hij het Woord zuiver predikt. Of voor gemeenteleden, die worden tegengewerkt wanneer ze de Schrift aan het Woord willen laten en dwalingen of misvattingen proberen te ontmaskeren. Maar hoe diep is de pijn als leden van je eigen familie of zelfs je eigen gezin – je ouders of je kinderen misschien – de dienst aan de HEERE vaarwel willen zeggen. Dat is een pijn die diep inbrandt en scherpe littekens nalaat.

Niet geliefd in je eigen kring

De Heere Jezus heeft dat ook ondervonden; en hoe diep! Hij had Judea al verlaten na het Pascha en we hebben Hem natuurlijk van nabij meegemaakt de afgelopen dagen in Sichar. Maar nu Hij die stad verlaat met al die geweldig verblijdende indrukken, vervolgt Hij Zijn reis naar Galilea. De plek waar Hij was opgegroeid bleef trekken. Zijn moeder woonde er, Zijn broers en Zijn zussen. Daarom zou je verwachten dat Hij linea recta naar Nazareth reist, wanneer we in vers 43 lezen dat Hij naar Galilea vertrekt.
Maar, dan volgt er een vreemd vers, dat om onduidelijk reden daar lijkt te staan. "Want Jezus heeft Zelf getuigd, dat een profeet in zijn eigen vaderland geen eer heeft." Er lijkt iets te staan in de zin van: Jezus gaat naar Galilea want Jezus had Zelf betoogd dat een profeet juist daar – in Zijn eigen vaderland – níet geliefd is. En dan volgt er ook nog eens op dat de Galileërs Hem toch juist verwelkomden en later zelfs in Hem gingen geloven. Wat een raar spreekwoord van Jezus!
Dat spreekwoord had Jezus ook genoemd in Mattheüs 13. Na de gelijkenissen van de schat in de akker, de parel van grote waarde en het visnet, vertrekt Hij.

"En gekomen zijnde in Zijn vaderland, leerde Hij hen in hun synagoge, zodat zij zich ontzetten, en zeiden: Van waar komt Dezen die wijsheid en die krachten?

Is Deze niet de Zoon des timmermans? en is Zijn moeder niet genaamd Maria, en Zijn broeders Jakobus en Joses, en Simon en Judas?

En Zijn zusters, zijn zij niet allen bij ons? Van waar komt dan Dezen dit alles?

En zij werden aan Hem geërgerd. Maar Jezus zeide tot hen: Een profeet is niet ongeëerd, dan in zijn vaderland, en in zijn huis.

En Hij heeft aldaar niet vele krachten gedaan, vanwege hun ongeloof."

Er heerst de houding van "wat denkt Hij wel?!". Dit geeft zo triest diep aan welke aversie er tegen Jezus was, juist in Zijn eigen kring, Zijn dorp en familie. Een profeet ontvangt juist in zijn eigen vaderland niet de eer die hij zou moeten krijgen. Sterker nog; het tekstgedeelte sluit af met een aangrijpende conclusie: Hij heeft er weinig wonderen kunnen uitrichten, vanwege hun ongeloof! Hoe aangrijpend en pijnlijk is ongeloof, juist in levens van hen die je lief en dierbaar zijn!

Wel geliefd buiten je eigen kring

Jezus was waarachtig God maar ook waarachtig Mens. De Vader ondersteunde Zijn menselijke gevoelens met hoopgevende reacties. Jezus mocht Zich verheugen in het geloof van Samaritanen. En enkele verzen verder zullen we zien dat er zelfs geloof komt, precies in de buurt van Zijn vaderland. Maar… hoe zit dat nou met dat spreekwoord? Wat had dat spreekwoord te maken met de rest van het tekstgedeelte? Om het tekstverband te snappen, bieden de Kanttekeningen belangrijke uitkomst. "Hier wordt reden gegeven waarom Hij naar Kana en naar andere steden van Galilea ging en niet naar Nazareth. Zie Matth. 13 : 54, 57." Je moet dus ook even doorlezen om te zien waar Jezus uiteindelijk terechtkomt. Hij ging naar Galilea, naar Zijn vaderland, Nazareth. Maar Hij passeerde die stad en koos Kana als einddoel, "want Hij heeft Zelf getuigd, dat een profeet [juist niet] in zijn eigen vaderland geëerd wordt".
Later (Mattheüs 11 en Lukas 10) zullen er ook zulke aangrijpende woorden klinken over Kapernaüm (de stad waar Hij zo vaak verbleef) en Bethsaïda en Chorazin (de steden waar Hij diverse wonderen had verricht):

"En Ik zeg u, dat het dien van Sodom verdragelijker wezen zal in dien dag, dan dezelve stad.

Wee u, Chorazin, wee u, Bethsaida, want zo in Tyrus en Sidon de krachten geschied waren, die in u geschied zijn, zij zouden eertijds, in zak en as zittende, zich bekeerd hebben.

Doch het zal Tyrus en Sidon verdragelijker zijn in het oordeel, dan ulieden.

En gij, Kapernaum, die tot den hemel toe verhoogd zijt, gij zult tot de hel toe nedergestoten worden.

Wie u hoort, die hoort Mij; en wie u verwerpt, die verwerpt Mij; en wie Mij verwerpt, die verwerpt Dengene, Die Mij gezonden heeft."

Denk het je in: Sodom zal het in de hel verdragelijker zijn dan steden waarin de Heiland Zelf had gepreekt, gepaard gaande met tekenen en wonderen! In die teksten zie je dat er in de rampzaligheid ook trappen zijn, evenals in de heerlijkheid. Hoe diep zal de wroeging zijn voor hen die de weg hebben geweten, maar niet hebben gewild dat Jezus Koning over hen was. En juist dat grijpt je zo aan, wanneer je ziet, hoort of merkt dat mensen die je na aan het hart liggen weigeren om Hem te voet te vallen en met vlijmscherpe woorden of lachend wegwuivend spreken over die onzin van dat geloof in God. Of die Hem krampachtig of onwetend op afstand houden.