…totdat er iets beters zou komen.
Hebreeën 9 : 10b
Vers 10 eindigt met bijzonder interessante woorden: “Totdat er iets beters zou komen”; in de SV staat dat er iets anders: die wetten en leefregels ware “tot op den tijd der verbetering opgelegd”.
Paulus neemt bijzonder stellige woorden in de mond: ‘de tijd der verbetering’! Dus de tijd van het ceremoniën en de tabernakel was dus een slechtere tijd? Want iets dat goed is hoef je niet te verbeteren? Nou, dat woord ‘verbeteren’ moet ik even toelichten. Het griekse woord “di'orthosis” betekent grofweg ‘volledig rechtmaken’; iets rechtmaken dat uitsteekt of misvormd is en het herstellen naar de natuurlijke en normale toestand. Het kan zelfs met hervorming worden vertaald. Dus dat wat in de loop der tijd is scheefgegroeid wordt hervormd!
Dat wat God had ingesteld was niet misvormd, maar het is misvormd geworden door wangebruik! Maar nu zou je direct een denkfout kunnen maken: dat Christus de situatie kwam herstellen en dat het volk dus nu op de juiste manier de wet weer ging naleven. En dat is niet zo! Het middel werd niet hersteld, maar het doel! Die geboden en inzettingen van God hadden een doel: de vriendschap met God moest hersteld worden. Wel, dát kwam Christus doen voor ons: onze relatie met God hervormen!
De Kanttekeningen zeggen dat Jeremia hierop al doelde: “de tijden van het Nieuwe Testament, waar Jeremia over had gesproken, als de ‘betekende zaak’ (uitgebeeld in die ceremoniën en wetten) tot vervulling zou komen”. Daarom zei Jezus ook: “Meent niet, dat Ik gekomen ben, om de wet of de profeten te ontbinden; Ik ben niet gekomen, om die te ontbinden, maar te vervullen” (Matth. 5:17). Jezus kwam om alles te vervullen: alles liep op Hem uit… We moeten niet terug onder het juk van je aan dingen houden om met God in het reine te komen. Jezus opende een nieuwe weg, die niet over regels liep, maar over Zijn volbrachte werk!
En dan zeggen de Kanttekeningen iets vreemds: in die nieuwe tijd zou “de betekende zaak tot vervulling komen, deze ceremoniën worden geweerd en andere kortere godsdiensten worden ingesteld, waardoor de Heilige Geest krachtiger zou werken”. De oude godsdienst wordt, in navolging van het eerste apostelconvent (Hand. 15:10-11) een juk genoemd “dat de vaders niet hebben kunnen dragen en door Christus is afgenomen”. De apostelen beleden wel door dezelfde genade zalig te worden als die voorvaderen! Maar wat zijn die ‘kortere godsdiensten’? Wat heeft Jezus ingesteld waardoor de Geest krachtiger werkt? Is dat het juk van Christus? Het wandelen door de Geest, Zijn beeld vertonen en het Kruis opnemen in een pelgrimstocht richting Christus’ wederkomst? Het nieuwe normaal?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten