Verspil geen tijd, maar vertrouw God!

En wie moet ik verder nog opnoemen? Want ik zou tijd tekort komen als ik zou gaan vertellen van Gideon, Barak, Simson, Jefta, David, Samuel en de profeten.
Hebreeën 11 : 32

Toen ik de tekst in de SV las bleef er een vraag hangen. Dit staat er: “En wat zal ik nog meer zeggen? Want de tijd zal mij ontbreken, zou ik verhalen van Gideon, een Barak, en Simson, en Jefta, en David, en Samuël, en de profeten…?” Waarom doet Paulus dat niet? Hij kan zo schitterend vertellen! En waarom zegt hij dat het hem aan tijd zou ontbreken?

Het is zeker waar dat Paulus gepassioneerd en ook onderlegd lijnen kan trekken vanuit het Oude naar het Nieuwe Testament. Hij kan heel goed ‘typen van Christus’ aanwijzen in het Oude Testament.

Zou hij het dan vooral veel van het zelfde vinden? Zonde van zijn tijd? Waarom ontbreekt hem die tijd? Het lijkt alsof hij haast krijgt. Natuurlijk is hij druk om via zijn brieven gemeenten bij te staan. Maar er is meer. Paulus is gedisciplineerd en gaat economisch met zijn tijd om. Daarbij: hij is ook niet van het ‘voorkauwen’. Ga het maar ervaren met de kennis die je aan boord hebt. Lees het maar zelf en ervaar het! Dat is de beste lesmethode in het geloof.

Natuurlijk zijn er lijnen te trekken vanuit Gideon, Barak, Simson etc. Natuurlijk kun je grasduining in de profetieën van Jesaja, Habakuk of Amos om te zien hoe zij met hun geloof omgingen. Maar ten diepste gaat het daar niet om. Het gaat hier niet om het geloof, maar om de verwachting op Gods beloften!

Geloven in het Oude Testament was vertrouwen dat God doet wat Hij belooft! Juist als het zo moeilijk of onwaarschijnlijk lijkt. Juist dán komt het erop aan. Voor de nieuwtestamentische gemeente is het net zo!

Eén wil ik eruit lichten, omdat ds. René van Loon dat als een Paulus zo prachtig onderstreepte tijdens een lezing in Schoonhoven. “Wat staat er over het geloof van Jozef? Door het geloof hield hij het uit op weg naar Egypte? Door het geloof weerstond hij de verleidingen van Potiféra? Door het geloof bleef hij hopen nog eens uit de gevangenis te komen? Nee, het waren allemaal geloofszaken, maar dít wordt er slechts genoemd: Doordat Jozef God geloofde, heeft hij aan het einde van zijn leven gesproken over het vertrek van het volk Israël uit Egypte. En hij gaf opdracht wat de mensen dan met zijn lichaam moesten doen. Zijn graf was voor de Joden een monument tegen het settelen in Egypte en een stimulans om het vol te houden als het zwaar zou worden: God dóet wat Hij belooft!”
Wat wij willen doen voor God of Jezus vinden wij een bewijs van ons geloof. Maar Paulus zegt: “Nee, het onverkort vasthouden aan de waarachtigheid van Gods beloften in Jezus, dát is pas geloof!”